میزان شیوع و شدت آلودگی به فاسیولوزیس دامی در شش استان ایران طی سال های 1388تا 1389

Abstract

سابقه و هدف: فاسیولوزیس یکی از مهم ترین عفونت های انگلی مشترک بین انسان و دام می باشد. با توجه به اهمیت بهداشتی و اقتصادی فاسیولوزیس، شناخت وضعیت اپیدمیولوژیک این بیماری ضروری است. مطالعه حاضر با هدف بررسی شیوع و شدت آلودگی به فاسیولا در دام های مناطق مختلف جغرافیایی ایران طی سال های 89-88 صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی 11100 کبد گوسفند و گاو ذبح شده در 6 کشتارگاه صنعتی کشور واقع در استان های آذربایجان شرقی، خراسان رضوی، خوزستان، فارس، مازندران و مرکزی به دقت مورد بازرسی قرار گرفت. تمامی انگل های فاسیولای موجود در کبدهای آلوده پس از انتقال به آزمایشگاه جداسازی شده و گونه انگل ها مورد شناسایی و شمارش قرار گرفتند. در نهایت، توزیع فراوانی و شدت آلودگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: در این مطالعه از مجموع دام های مورد بررسی در 6 کشتارگاه صنعتی کشور، 10/1 درصد آلوده به فاسیولا تشخیص داده شدند. شدت آلودگی کبدهای گوسفندی و گاوی آلوده به فاسیولا به ترتیب 42/0±77/7 و 78/1±24/15 بود. خراسان رضوی دارای حداکثر شدت آلودگی (16/3±54/14) و فارس دارای حداقل شدت آلودگی (79/0±75/7) بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، نشان داد که روند کلی شیوع فاسیولوزیس در کشور رو به کاهش است، اما با توجه به اهمیت این بیماری، و آندمیک بودن آن، اقدامات کنترلی و پیشگیری از فاسیولوزیس دامی و انسانی در ایران هم چنان اهمیت دارد.