| dc.contributor.author | عابدین زاده, محمد رضا | fa_IR |
| dc.contributor.author | راستی بروجنی, مریم | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T22:40:35Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T22:40:35Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T22:40:35Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T22:40:35Z | |
| dc.date.issued | 2007-10-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1386-07-09 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | عابدین زاده, محمد رضا, راستی بروجنی, مریم. (1386). مقایسه تاثیر ماسک حنجره ای با ماسک معمولی بر اشباع هموگلوبین شریانی از اکسیژن و طول مدت تشنج در بیماران تحت تشنج درمانی. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 11(3), 57-62. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1029-7855 | |
| dc.identifier.issn | 2008-9821 | |
| dc.identifier.uri | http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-52-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/645704 | |
| dc.description.abstract | سابقه و هدف: کاهش فشار سهمی اکسیژن خون یا هیپوکسی باعث اختلال در پایداری سیستم گردش خون (همودینامیک) و افزایش آستانهی تشنج در بیمارانی که تشنجدرمانی الکتریکی یا ( Electro Convulsive Therapy ) دریافت میکنند میشود هدف از این مطالعه مقایسهی کاربرد ماسک حنجرهای به جای ماسک صورت بر تغییرات اکسیژن خون، دینامک خون و طول زمان تشنج پس از تشنجدرمانی الکتریکی به دنبال بیهوشی عمومی داخل وریدی با داروی تیوپنتال سدیم و سوکسینیلکولین است. مواد و روشها: در یک مطالعهی تجربی 66 بیمار 60-20 سال، دستهی یک و دو انجمن بیهوشی آمریکا ( ASA class I and II ) که در بخش روانپزشکی بیمارستان هاجر شهرکرد به دلیل ابتلا به افسردگی مزمن کاندید درمان با تشنجدرمانی الکتریکی بودند مورد بررسی قرار گرفتند. بیماران به دو گروه 33 نفری تقسیم شدند. سعی شد که بیماران دو گروه از نظر سن، جنس و نوع درمان روانپزشکی متعادل شوند. تمامی بیماران با تیوپنتال سدیم 2 میلیگرم/کیلوگرم، سوکسینیلکولین 5/0 میلیگرم/کیلوگرم به صورت داخل وریدی و تهویه با اکسیژن 100 درصد تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند. تهویهی ریهها در گروه یک با کمک ماسک حنجرهای و در گروه دو به روش معمول با ماسک صورت انجام شد. اشباع اکسیژن خون شریانی، فشار خون سیستولی و دیاستولی، تعداد ضربان قلب و طول مدت تشنج در دو گروه قبل از انجام تشنجدرمانی الکتریکی و پس از آن اندازهگیری و دادهها بر اساس آزمون کای اسکوئر و t مستقل تجزیه وتحلیل گردید. نتایج: در گروه ماسک حنجرهای اشباع اکسیژن خون شریانی در دقیقهی سوم و پنجم پس از تشنجدرمانی الکتریکی به طور معنیداری بیش از گروه ماسک صورت بود (05/0 p< ). فشار خون سیستولی و دیاستولی در دقایق سوم و پنجم پس از تحریک الکتریکی در هر دو گروه بالاتر از میزان پایهی قبل از انجام تشنجدرمانی الکتریکی بود (05/0 p< ). در گروه ماسک حنجرهای، افزایش فشار خون سیستولی در دقیقهی سوم و فشار خون دیاستولی در دقایق سوم و پنجم به طور معنیداری بیش از گروه ماسک صورت بود (05/0 p< ). میانگین طول مدت تشنج در گروه ماسک صورت به وضوح کوتاهتر از این زمان در گروه ماسک حنجرهای بود (05/0 p< ) (در ماسک صورت 11 ± 2/30 و در ماسک حنجره 11 ± 8/38 ثانیه). نتیجهگیری: یافتهها نشان داد که علیرغم افزایش فشار خون دیاستولی در گروه ماسک حنجرهای ولی به دلیل افزایش طول زمان تشنج و افزایش اشباع اکسیژن خون شریانی نسبت به بیماران گروه ماسک صورت، میتوان از ماسک حنجرهای به عنوان یک جایگزین موثر برای تهویهی بیماران کاندید تشنجدرمانی الکتریکی استفاده کرد. | fa_IR |
| dc.format.extent | 133 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی کاشان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Feyz Journal of Kashan University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | تشنج درمانی الکتریکی | fa_IR |
| dc.subject | ماسک صورت | fa_IR |
| dc.subject | ماسک حنجره ای | fa_IR |
| dc.subject | اشباع هموگلوبین | fa_IR |
| dc.subject | تشنج | fa_IR |
| dc.subject | عمومى | fa_IR |
| dc.title | مقایسه تاثیر ماسک حنجره ای با ماسک معمولی بر اشباع هموگلوبین شریانی از اکسیژن و طول مدت تشنج در بیماران تحت تشنج درمانی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 11 | |
| dc.citation.issue | 3 | |
| dc.citation.spage | 57 | |
| dc.citation.epage | 62 | |
