اثر متقابل محرومیت از نور و ملاتونین بر القای LTP در نورون‌های ناحیه CA1 هیپوکامپ موش صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: سیگنال­های حسی محیطی به ویژه در اوان زندگی اثر شگرفی در تکامل و عملکرد مغز دارند. در این تحقیق اثر محرومیت از نور و هورمون ملاتونین روی پدیده­ی تقویت پاسخ­های میدانی ثبت شده در ناحیه CA1 هیپوکامپ مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش­ها: این مطالعه به صورت in vivo روی دو گروه ( 32 n= ) در موش­های صحرایی نر 45 روزه صورت گرفت. یک گروه در دوره­های روشنایی ـ تاریکی استاندارد ( Light Reared-LR ) و گروه دیگر از بدو تولد تا لحظه ­ی آزمایش در تاریکی کامل ( DarkReared-DR ) پرورش یافتند. موش­های هر گروه به دو زیرگروه کنترل و دریافت­کننده دارو تقسیم شدند. با تحریک کولترال شافر ناحیه CA3 هیپوکامپ، پاسخ­های میدانی نورون­ها در ناحیه­ی CA1 ثبت شدند. 30 دقیقه پس از پایدار شدن پاسخ­ها، در گروه­های کنترل، نمکی و در گروه­های دارو، ملاتونین با غلظت 2 میکروگرم تزریق گردید و 30 دقیقه دیگر ثبت ادامه یافت. سپس تحریک تتانیک اعمال شد و آزمایش به مدت 120 دقیقه دیگر ادامه یافت. نتایج: نتایج این مطالعه نشان می­دهد که در هر گروه کنترل LR و DR ، LTP القا شد ولی بزرگی و پایداری آن در گروه LR بیشتر بود. ملاتونین در هر دو گروه LTP را کاهش داد. این کاهش در موش­های LR بسیار محسوس­تر از موش­های DR بود. نتیجه­گیری: به نظر می­رسد که ملاتونین موجب مهار LTP در پاسخ­های ناحیه CA1 می­شود که این اثر مهاری در گروه LR بسیار برجسته است. علت اثر ناچیز ملاتونین در گروه DR می­تواند به حساسیت پایین­تر گیرنده­های این هورمون به دلیل افزایش سطح سرمی ملاتونین ناشی از نگهداری حیوانات در تاریکی نسبت داده شود.