بررسی عفونت ادراری در ساکنان آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک تهران طی سال 1377

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به احتمال شیوع بالای عفونت ادراری در سالمندان و مددجویان و میزان مرگ ناشی از آن، جهت تعیین میزان شیوع این عفونت، نوع باکتری های بوجود آورنده عفونت ادراری و مقاومت دارویی آن ها، این تحقیق در آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک طی سال 1377 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر با روش توصیفی (Descriptive) بر روی بیماران مبتلا به عفونت ادراری (به تشخیص پزشک) صورت پذیرفت. از 1500 نفر ساکن آسایشگاه، نمونه ادرار صبحگاهی 487 نفر افراد سالمند و مددجو جمع آوری شد و نوع باکتری با روش های استاندارد باکتری شناسی مورد شناسایی و مقاومت دارویی آن ها نسبت به آنتی بیوتیک های متداول با آزمایش آنتی بیوگرام مشخص گردید. یافته ها: در زمان مورد بررسی، باکتریوری در 313 نفر (64.3%) ملاحظه شد. میزان عفونت در سالمندان (67.5%) بیش از افراد جوانتر (61.2%) و عفونت در افراد مونث (62.3%) بیش از افراد مذکر (37.7%) می باشد. اشریشیاکلی، شایع ترین پاتوژن حاصل در هر دو گروه سنی بود و میزان شیوع آن در سالمندان (64.3%) بیش از افراد جوان (42.7%) مشاهده گردید. تمام باکتری های حاصل در آزمایش آنتی بیوگرام به آمپی سیلین (100%) مقاوم بود و بعد از آن، مقاومت به تتراسیکلین، سفالوتین و کوتریموکسازول ملاحظه شد. بیشترین حساسیت باکتری ها نسبت به سیپروفلوکساسین، آمیکاسین و نیتروفورانتویین بود. نتیجه گیری: شیوع عفونت ادراری مساله جدی در بیماران سالمند و مددجو بوده و مقاومت باکتری ها به آنتی بیوتیک های متداول وجود داشته که مقاومت احتمالا به علت مصرف بی رویه آنتی بیوتیک ها می باشد و پیشنهاد می گردد تجویز آنتی بیوتیک با توجه به آزمایش آنتی بیوگرام انجام گیرد.