تاثیر کورکومین بر تخمدان پلی کیستیک القا شده با استرادیول والرات در موش صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: سندروم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) سندرومی با اختلالات اندوکرینی و متابولیکی پیچیده است که با عدم تخمک-گذاری مزمن، تخمدان پلی کیستیک و هیپرآندروژنیسم مشخص می شود. کورکومین ماده ای با اثر آنتی اکسیدانی و ضد التهابی است. در این مطالعه اثر درمانی کورکومین بر سندروم تخمدان پلی کیستیک در موش های صحرایی بالغ مورد بررسی قرار گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی القای سندروم بواسطه ی تزریق زیرپوستی استرادیول والرات با دوز mg/kg 2 به 60 سر موش صحرایی ماده ویستار 170 گرمی انجام گرفت. گروه کنترل هیچ تزریقی دریافت نکرد. پس از 60 روز، حیوانات به گروه های کنترل، PCOS و PCOS تیمار شده با کورکومین (mg/kg 100،200،300،400) تقسیم شدند. پس از 14 روز تیمار درون صفاقی کورکومین، خون و تخمدان های همه گروه ها به منظور مطالعات بافت شناسی و سرولوژیک برداشته شدند. نتایج: تخمدان های تیمار شده با غلظت های بالای کورکومین افزایش لایه گرانولوزا، کاهش غلاف فولیکولی، نبود کیست و کاهش فولیکول‌های بدوی را به صورت معنی داری نسبت به گروه PCOS نشان دادند. هم چنین، اجسام زرد که در تخمدان پلی کیستیک به ندرت وجود داشتند، ظاهر شد که می تواند نشان دهنده آغاز مجدد اوولاسیون باشد. تغییرات سرولوژیک نیز به صورت افزایش FSH و پروژسترون، کاهش LH، استرادیول و تستوسترون مشاهده شد. نتیجه گیری: احتمال می رود کورکومین با اثرات آنتی اکسیدانی و ضد التهابی خود بتواند در تعدیل علایم PCOS موثر واقع شده و باعث آغاز مجدد اوولاسیون گردد.