نمایش مختصر رکورد

بررسی تاثیر تاموکسیفن بر رشد پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور

dc.contributor.authorعباسی, علیfa_IR
dc.contributor.authorدلاوری, مهدیfa_IR
dc.contributor.authorاربابی, محسنfa_IR
dc.contributor.authorارج, عباسfa_IR
dc.contributor.authorدرودگر, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorطاهریان, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorدرودگر, معینfa_IR
dc.contributor.authorنیکویی نژاد, حسنfa_IR
dc.contributor.authorپوربابایی, محمدfa_IR
dc.contributor.authorدرودگر, عباسfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T22:39:13Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T22:39:14Z
dc.date.available1399-08-23T22:39:13Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T22:39:14Z
dc.date.issued2015-04-01en_US
dc.date.issued1394-01-12fa_IR
dc.identifier.citationعباسی, علی, دلاوری, مهدی, اربابی, محسن, ارج, عباس, درودگر, مسعود, طاهریان, علی اکبر, درودگر, معین, نیکویی نژاد, حسن, پوربابایی, محمد, درودگر, عباس. (1394). بررسی تاثیر تاموکسیفن بر رشد پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژور. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 19(1), 54-59.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-2528-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/645589
dc.description.abstractسابقه و هدف: درمان لیشمانیازیس جلدی با ترکیبات آنتیموان پنج ظرفیتی به ‌عنوان داروی اصلی محدودیت‎ها، عوارض جانبی و خطر عود مجدد را در پی دارد. به همین دلیل یافتن داروهای جدید و موثر واجد ارزش و اهمیت بالایی است. در پژوهش حاضر اثربخشی داروی تاموکسیفن بر روی رشد پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی سنجیده شده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، تاثیر غلظت‎های مختلف 1، 50،20،10،5 میکروگرم بر میلی لیتر تاموکسیفن در سه زمان 24، 48 و 72 ساعت بر پروماستیگوت ها و آماستیگوت های لیشمانیا ارزیابی شد و با استفاده از شمارش انگل،IC50 محاسبه گردید. درصد زنده بودن انگل پس از تاثیر تاموکسیفن با روش (MTT) 3-(4,5-dimethylthiazol-2-yl)-2,5-diphenyltetrazolium bromide تعیین شد.نتایج: پس از گذشت 24، 48 و72 ساعت از کشت انگل شمارش تعداد انگل نشان داد که در حضور غلظت های مختلف تاموکسیفن با گذشت زمان تعداد پروماستیگوت ها و آماستیگوت ها کاهش یافت. 24 ساعت پس از کشت، تعداد انگل در گروه کنترل 106×1/07 در هر میلی‎لیتر و این تعداد در غلظت‌های 1 و 50 میکروگرم تاموکسیفن به ترتیب 106×0/95 و 106×0/06 شمارش شد. IC50 تاموکسیفن μg/ml 2/64 محاسبه گردید. نتیجه گیری: تاموکسیفن دارای اثرات ضد لیشمانیایی در شرایط برون‎تنی است، لذا تحقیقات بیشتر در زمینه تاثیرات تاموکسیفن در مدل‎های حیوانی پیشنهاد می‎شود.fa_IR
dc.format.extent227
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectلیشمانیا ماژورfa_IR
dc.subjectآماستیگوتfa_IR
dc.subjectپروماستیگوتfa_IR
dc.subjectتاموکسیفنfa_IR
dc.subjectmedicinefa_IR
dc.subjectparaclinicfa_IR
dc.titleبررسی تاثیر تاموکسیفن بر رشد پروماستیگوت و آماستیگوت لیشمانیا ماژورfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.citation.volume19
dc.citation.issue1
dc.citation.spage54
dc.citation.epage59


فایل‌های این مورد

Thumbnail
نام:
3B59D61D8CE74C55105B19ECA45C57 ...
اندازه:
227.3کیلوبایت
قالب:
PDF
توصیف:
FullText
دریافت مدرک

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد