بررسی ارتباط سطح سرمی اینترلوکین 17 با فعالیت بیماری آرتریت روماتوئید

Abstract

سابقه هدف: آرتریت روماتوئید (RA) یک بیماری مزمن التهابی و خودایمن است و اینترلوکین 17 IL-17) ) در پاتوژنز این بیماری نقش مهمی دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط سطح سرمی IL-17 و فعالیت بیماری RA صورت گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه ی مقطعی 60 بیمار مبتلا به RA با تشخیص بر اساس معیارهای انجمن روماتولوژیک آمریکا بعد از کسب رضایت آگاهانه وارد مطالعه شدند. اطلاعات دموگرافیک آنان شامل سن، جنس، و طول مدت بیماری در پرسشنامه ثبت شد و سپس یک نمونه ی سرمی برای ارزیابی سطح سرمی IL-17 تهیه گردید. فعالیت بیماری با DAS28-ESR سنجیده شد و نمره کمتر از 6/2 غیر فعال، نمره 6/2 تا 1/3 فعال خفیف، از 3/2 تا 5 متوسط و بالاتر از 5 فعال شدید تلقی شد. نتایج: از 60 بیمار مورد مطالعه 23 نفر بیماری غیر فعال با میانگین طول مدت بیماری 37/75 ماه و میانگین سرمی IL-17، ng/l 38/47±81/144 داشتند ودر 37 نفر بیماری فعال بود و میانگین طول مدت بیماری 78/101 ماه و میانگین سرمی n‏g/l 8/93±237 بود. ارتباط سطح سرمی IL-17 با فعالیت بیماری معنی دار بود (001/0P<). بین تعداد مفاصل ملتهب و دردناک، ESR و مقیاس آنالوگ چشمی درد با سطح IL-17 ارتباط معنی دار وجود داشت. در گروه فعال در بیماران شدیدتر، سطح IL-17 بالاتر از بیماران با شدت خفیف و متوسط بود. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه بین سطح سرمی IL-17 و فعالیت بیماری RA ارتباط وجود دارد و سطح آن نشان دهنده‌ی میزان فعالیت بیماری است و می‌توان از آن برای پیگیری فعالیت بیماری استفاده کرد.