بررسی میزان شاخص های استرس اکسیداتیو ناحیه هیپوکامپ در نقص حافظه ناشی از نانو ذرات اکسید روی در موش صحرایی نر

Abstract

سابقه و هدف: برخی اثرات مفید نانو ذرات اکسید روی (nano ZnO) باعث توجه گسترده به استفاده از آن در صنایع غذایی و دارویی شده است. علی رغم اثرات سودمند، خاصیت دوگانه اکسیداتیو و آنتی اکسیدانی این نانو ذره بر پدیده های شناختی و حافظه، کاملا روشن نبوده و چالشی بزرگ بر سر راه کاربرد دارویی آن به وجود خواهد آورد. این تحقیق به منظور بررسی میزان و رابطه شاخص های استرس اکسیداتیو ناحیه هیپوکامپ با نقص حافظه ناشی از نانو ذرات اکسید روی طراحی و اجرا شده است. مواد و روش ها: موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار (gr250-200) به چهار گروه (7=n): 1) سالین (شاهد تزریق)، 2، 3 و4) دریافت کننده نانو اکسید روی (mg/kg 25/1، 5/2 و 5؛ به ترتیب) تقسیم شدند. حافظه دراز مدت در مدل یادگیری اجتنابی غیرفعال در موش ها یک روز پس از دریافت دارو و آموزش بررسی شد. ارزیابی میزان MDA به عنوان شاخص پراکسیداسیون لیپیدی و مجموع گروه های تیول (-SH) پس از جدا کردن هیپوکامپ از مغز موش های صحرایی به روش بیوشیمیایی صورت گرفت. نتایج: نانواکسید روی بدون تغییر در فعالیت حرکتی، به طور معنی دار [دوزهای 1/25 و 5 (P<0/001) و 2/5 (P<0/01)] سبب تخریب حافظه، کاهش معنی دار (0/001>P) در میزانMDA در گروه های دریافت کننده دوزهای بالاتر ( mg/kg5/2 و 5) و هم چنین افزایش معنی دار (P<0/001) در میزان گروه های تیول در دوز بالای نانو اکسید روی (mg/kg5) نسبت به گروه سالین شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این تحقیق، نانو ذرات اکسید روی با کاهش MDA و افزایش گروه های تیول در هیپوکامپ، اثرات آنتی اکسیدانی نشان داده و به نظر می رسد این اثر نمی تواند توجیه کننده اختلال حافظه ناشی از آن باشد.