تاثیر مصرف توام فوروزماید و سالبوتامول بر شاخص های اسپیرومتری بیماران مبتلا به آسم مداوم

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به اینکه استفاده از فوروزماید بخور شده در مبتلایان به حمله آسم که به درمان با آگونیست­های بتای استنشاقی پاسخ مناسبی ندارند کمک کننده بوده است، این مطالعه جهت بررسی تاثیر فوروزماید با دوز mg 10 همراه با سالبوتامول بخور شده با دوز mg 5/2 بر شاخص­های اسپیرومتری مبتلایان به آسم مداوم طراحی شد. مواد و روش­ها: در این کارآزمایی بالینی 53 بیمار با محدوده سنی 18 تا 75 سال با سابقه حداقل 6 ماه علائم آسم مداوم به­روش تصادفی بین دو گروه سالبوتامول (27 نفر) و سالبوتامول + فوروزماید (26 نفر) توزیع شدند. بیماران هر گروه بر اساس FEV1 به 3 دسته آسم مداوم­ خفیف، متوسط و شدید تقسیم شدند. به بیماران سالبوتامول + فوروزماید یا سالبوتامول داده شد و 15 دقیقه بعد از اتمام نبولایزر شاخص­های اسپیرومتری ثبت شد و میانگین و انحراف معیار شاخص­های اسپیرومتری و تغییرات آنها قبل و پس از دریافت سالبوتامول و مخلوط سالبوتامول و فوروزماید محاسبه گردید. نتایج: هیچ تفاوت معنی­داری بین دو گروه از نظر میانگین درصد تغییر FEV1 در گروه سالبوتامول (50/27 درصد) و در گروه سالبوتامول + فوروزماید (83/25 درصد) پس از درمان دیده نشد (72/0 = P ). هم­چنین، هیچ تفاوت مهمی بین دو گروه از نظر میانگین درصد تغییر سایر شاخص­ها پس از درمان دیده نشد. (P>0/25 ، FVC ، PEF ، MMEF ، FEV1/FVC ). نتیجه­گیری: در مجموع می­توان گفت مصرف توام فوروزماید ( mg 10) و سالبوتامول نسبت به سالبوتامول در بهبود شاخص­های اسپیرومتری آسم مداوم برتری ندارد.