اثرات بالینی دوزهای سمّی و غیرسمّی نانوذرات نقره بیولوژیک و شیمیایی بر کلیه نوزادان موش صحرایی

Abstract

سابقه و هدف: نقره از دیرباز به‌علت خواص ضدباکتریایی خود شهرت داشته است. با افزایش استفاده از نانوذرات نقره در محصولات مختلف مصرفی و پزشکی، بررسی سمّیت نانوذرات نقره برای امنیت استفاده‌کنندگان ضروری می‌باشد. مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی 30 سر موش صحرایی نژاد ویستار انجام گرفت که به پنج گروه شش‌تایی شامل یک گروه کنترل و چهار گروه تیمار تقسیم شدند. دوز سمّی براساس IC50 تعیین و برای نانوذره بیولوژیک دوز غیرسمّی به میزانml 4-3 و دوز سمّی نیز به میزانml 8-6 تزریق شد. برای نانوذره شیمیایی دوز غیرسمّیml 5/2 و دوز سمّی ml۵ تزریق بود. تزریقات در دو هفته پایانی حاملگی انجام و در زمان دو هفته پس از تولد نمونه‌گیری صورت گرفت. سپس مطالعه بافت‌شناسی تغییرات کلیه نوزادان در ناحیه قشری و مرکزی انجام و به جزئیات هر ناحیه، توسط دو برش پرداخته شد. نتایج: نتایج کیفی براساس داده‌های هیستولوژیک بررسی گردید. در گروه‌های دوز سمّی و غیرسمّی بیولوژیک نسبت به گروه کنترل تغییر مشخصی در گلومرول‌ها و لوله‌های کلیوی مشاهده نشد، در حالی‌که در گروه دوز غیرسمّی شیمیایی نسبت به گروه کنترل تغییرات ساختاری در گلومرول‌ها و لوله‌ها همراه با پرخونی مشاهده شد؛ ولی در دوز سمّی نانوذرات شیمیایی تغییرات متوسط وجود داشت. نتیجه‌گیری: مواجهه با نانوذرات نقره شیمیایی در دوران بارداری مربوط به دوزهای متفاوت نانوذرات نقره، باعث بروز سمیت در کلیه فرزندان موش‌های صحرایی می‌شود. نانوذرات بیولوژیکی برخلاف مواد شیمیایی اثر کمتری روی بافت کلیوی داشتند.