بررسی اپیدمیولوژی بیماران مبتلابه هیپوتیروئیدی دراستان گیلان

Abstract

سابقه و هدف: هیپوتیروئیدی سندرمی بالینی است که دراثر کمبود تولید هورمون های تیروئیدی بوجود می‌آید و شیوع آن در مناطق باید کافی و کمبود ید به ترتیب 8- 1% و 20- 10% می‌باشد. از آنجایی که وضعیت مبتلایان به این بیماری در منطقه گیلان نامشخص است، این مطالعه در جهت ارزیابی اپیدمیولوژی آن طی ده سال در این منطقه انجام شد. مواد و روش‌ها : در این مطالعه گذشته‌نگر، اطلاعات دموگرافیک بیمارانی را که طی 10 سال گذشته با علایم و نشانه‌های هیپوتیروئیدی به کلینیک تخصصی غدد درون‌ریز مراجعه کرده بودند و تشخیص آنها به روش ELISA تایید شده بود، جمع‌آوری گردید و با نرم‌افزار SPSS آنالیز شد. یافته‌ها: از 407 بیمار هیپوتیروئیدی 84 درصد زن و16 درصد مرد بودند (نسبت زن به مرد 4/5 به 1). میانگین سنی زنان و مردان به ترتیب 8/14 ± 9/37 و17 ± 5/39 سال بود. بیماری هاشیموتو شایع‌ترین علت بیماری بود. شایع‌ترین علایم و نشانه‌های بیماری خستگی و ضعف بود و تقریباً اکثر بیماران مبتلا به گواتر درجه 1 تا 3 بودند. نتیجه‌گیری و توصیه‌ها: نتایج این مطالعه نشان می‌دهد که هیپوتیروئیدی در دهه چهارم و پنجم زندگی در خانم‌ها شایعتر است. نشانه‌ها و علایم و عوارض بیماری باید برای جامعه توضیح داده شود و تست‌های تیروئیدی درگروه‌های درمعرض خطر انجام گیرد.