اثر پیش درمان با کورکومین بر اختلال حافظه اجتنابی ناشی از مورفین و بررسی سطح متابولیت های نیتریک اکساید در موش بزرگ آزمایشگاهی

Abstract

سابقه و هدف: کورکومین نوعی پلی­فنول موجود در گیاه زردچوبه است که با اثر حفاظت عصبی و تعامل با ملکول­ های مختلف مثل نیتریک اکساید (NO)، در بهبود اختلالات شناختی نقش دارد. این مطالعه به بررسی اثر کورکومین بر اختلال حافظه اجتنابی ناشی از مورفین و بررسی سطح متابولیت­ های نیتریک اکساید (NOx) در موش بزرگ آزمایشگاهی می ­پردازد. مواد و روش­ ها: در این پژوهش تجربی 40 سر موش بزرگ آزمایشگاهی نر به 4 گروه 10 تایی تقسیم شده و یادگیری و حافظه آن­ها طی دو روز در دستگاه حافظه اجتنابی بررسی شد: گروه کنترل 35 روز گاواژ سالین (ml/kg 10) و گروه کورکومین 35 روز گاواژ کورکومین (mg/kg 10) و سپس در روز آموزش سالین داخل صفاقی پس ­از آموزش دریافت کردند؛ گروه مورفین 35 روز گاواژ سالین و گروه کورکومین+مورفین 35 روز گاواژ کورکومین (mg/kg 10) و سپس در روز آموزش مورفین داخل صفاقی (mg/kg 5/7) پس ­از آموزش دریافت کردند. حافظه حیوانات در روز پس ­از آموزش به­ صورت زمان تاخیر ورود به اتاقک تاریک (ثانیه) در دستگاه حافظه اجتنابی گزارش شد. سپس، فعالیت حرکتی در دستگاهopen field بررسی شده و پس ­از خروج مغز تحت بیهوشی عمیق، سطح NOx به روش گریس اندازه­ گیری شد. نتایج: حافظه اجتنابی در گروه مورفین نسبت به گروه کنترل کاهش (0/001<P) و در گروه مورفین+کورکومین نسبت به گروه مورفین افزایش (0/01<P) داشت. سطح NOx نیز در گروه مورفین نسبت به گروه کنترل کاهش (0/05<P) و در گروه مورفین+کورکومین نسبت به گروه مورفین افزایش (0/001<P) داشت. فعالیت حرکتی تغییر معناداری بین گروه ­ها نداشت (0/05 >P). نتیجه­ گیری: کورکومین احتمالا از طریق مسیر سیگنالی NOاختلال حافظه اجتنابی ناشی از مورفین را در موش بزرگ آزمایشگاهی بهبود می ­بخشد.