نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorیثربی, میثمfa_IR
dc.contributor.authorاستکی, علیfa_IR
dc.contributor.authorشرفی, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorترکمان, گیتیfa_IR
dc.contributor.authorشادمهر, آزادهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T22:37:47Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T22:37:47Z
dc.date.available1399-08-23T22:37:47Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T22:37:47Z
dc.date.issued2007-01-01en_US
dc.date.issued1385-10-11fa_IR
dc.identifier.citationیثربی, میثم, استکی, علی, شرفی, علی اکبر, ترکمان, گیتی, شادمهر, آزاده. (1385). دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 10(4), 41-45.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-73-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/645463
dc.description.abstractسابقه و هدف: با توجه به تحقیقات انجام شده چنین به نظر می‌رسد که عامل زمان در ترمیم بافت استخوانی تخریب شده به روش استئوتومی در شرایط In Vivo حیوانی، موثر بوده است. هدف از این مطالعه تجربی، بررسی خصوصیات مکانیکی و رادیوگرافی قسمت میانی تنه استخوان درشت نی سوراخ شده خرگوش، در طی روند ترمیم می‌باشد. مواد و روش‌ها: در این تحقیق از 12 خرگوش سفید نر بالغ با نژاد نیوزیلندی استفاده شد. ابتدا با استفاده از مته‌های مخصوص ایمپلانت دندانی، سوراخی به قطر 2 میلی‌متر در قسمت میانی تنه استخوان درشت نی راست هر یک از خرگوش‌ها، ایجاد شد. استخوان درشت نی پای چپ حیوانات به عنوان پای کنترل انتخاب گردید. رادیوگرافی از هر دو پای راست و چپ در زمان‌های مختلف (بلافاصله، دو، چهار و شش هفته) بعد از جراحی انجام گرفت. سپس تراکم رادیوگرافی در سه ناحیه داخلی، میانی و خارجی سوراخ ایجاد شده، اندازه‌گیری شد. هر دو هفته یک بار بعد از جراحی، 4 سر از خرگوش‌ها کشته شدند. پس از خارج کردن استخوان درشت نی راست و چپ آنها، شاخص‌های مکانیکی سفتی، بار نهایی و جا به جایی در بار نهایی استخوان نیز اندازه‌گیری شد. نتایج: نتایج نشان داد که در طی ترمیم استخوان، تراکم رادیوگرافی نواحی داخلی و خارجی سوراخ ایجاد شده در قسمت میانی تنه استخوان درشت نی راست در مقایسه با همان نواحی در پای کنترل دارای اختلاف معنی‌دار بود (05/0 p< ) و بعد از گذشت شش هفته به مقدار تراکم پای کنترل نزدیک شد (05/0 p> ). همچنین تراکم رادیوگرافی ناحیه میانی سوراخ ایجاد شده در پای راست، در مقایسه با همان ناحیه در پای کنترل، دارای اختلاف معنی‌دار بود (05/0 p< ) و بعد از گذشت چهار هفته به مقدار تراکم پای کنترل رسید (05/0 p> ). شاخص‌های سفتی، بار نهایی و جا به جایی در بار نهایی پای جراحی شده، در مقایسه با پای کنترل اختلاف معنی‌داری نداشت (05/0 p> ). نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد ترمیم استخوان اسفنجی سریع‌تر از استخوان متراکم صورت می‌پذیرد. همچنین شاخص تراکم رادیوگرافی نسبت به شاخص‌های مکانیکی، روند ترمیم را با اختلاف معنی‌دارتری نشان می‌دهد.fa_IR
dc.format.extent148
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectاستخوان درشت نیfa_IR
dc.subjectروند ترمیمfa_IR
dc.subjectخواص مکانیکیfa_IR
dc.subjectتراکم و خرگوشfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume10
dc.citation.issue4
dc.citation.spage41
dc.citation.epage45


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد