بررسی یافته های بالینی و رادیولوژیک در مبتلایان به استئوآرتریت زانو مراجعه کننده به بیمارستان بقیه ا... تهران طی سالهای 1383-1382

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای استئوآرتریت و اهمیت تقسیم بند ی آن ، این مطالعه به منظور ارزیابی ارتباط بین شدت علایم بالینی ، میزان درد و فونکسیون مفصل با طبقه‌بندی رادیولوژیک در بیمارستان بقیه ا... تهران طی سا ل های 1383-1382 انجام شد. مواد و رو ش ها: در یک مطالعه مقطعی، 100 بیمار مبتلا به استئوآرتریت زانو که با کرایتریای تشخیصی بالینی استئوآرتریت ACR (انجمن روماتولوژی آمریکا) تشخیص داده شده بودند ، در بیمارستان بقیه‌ا ... تهران طی سال‌های 1383 – 1382 مورد بررسی قرار گرفتند . ارزیابی کلینیکی با استفاده از اندکس شدت درد و فونکسیون Lequesne’s برای استئوآرتریت زانو انجام شد. رادیوگرافی ها ی زانو توسط استفاده از روش طبقه‌بندی Kellgren-Lawerence ، با رادیوگرافی ایستاده رخ و نیمرخ، طبقه‌بندی گردیدند. نتایج با استفاده از آزمون کای دو، بررسی آماری شدند. نتایج: ۸۴ نفر از بیماران زن و ۱۶ نفر مرد با متوسط سن ۵۲ سال بودند . نتایج طبقه‌بندی علایم بالینی عبارت بود از: خفیف 10 درصد ، متوسط 21 درصد ، شدید 58 درصد ، بسیار شدید 11 درصد. نتایج طبقه‌بندی یافته‌های رادیولوژیک عبارت بود از: نرمال 12 درصد ،‌ خفیف 25 درصد ، متوسط 47 درصد ، شدید 16 درصد . ارتباطی بین طبقه‌بندی علایم بالینی و رادیولوژیک وجود نداشت. زنان با مردان تفاوت معنی‌داری از نظر علایم بالینی و طبقه‌بندی رادیولوژیک نداشتند . نتیجه‌گیری: در این مطالعه ارتباط معنی‌داری بین شدت علایم بالینی و درجه‌بندی رادیولوژیک مشاهده نشد. مطالعه وسیع تر با تعداد بیماران بیشتر و بررسی و اظهار نظر قطعی تر لازم است.