تاثیر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر ولع مصرف و افسردگی در افراد تحت درمان با متادون

Abstract

سابقه و هدف: درمان نگهدارنده با متادون (MMT) درمان دارویی رایج در اختلال وابستگی به مواد افیونی می­ باشد. این درمان، باوجود نتایج مثبت، عوارض جسمی و روان­شناختی بسیاری دارد. هدف این مطالعه تعیین اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیکی (DBT) بر ولع مصرف و افسردگی در افراد تحت درمان با متادون است. مواد و روش­ ها: برای انجام این کارآزمایی بالینی تصادفی کنترل شده ارزیابی ­های تشخیصی اولیه با استفاده از مصاحبه بالینی توسط روان­پزشک و پزشک کلینیک مربوطه انجام شده و 50 مرد مراجعه­ کننده به کلینیک متادون درمانی به­ صورت تصادفی در دو گروه مداخله (DBT) و کنترل (MMT) وارد شدند. داده ­های آماری با بررسی اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس ولع مصرف، پرسشنامه افسردگی، پرسشنامه اعتباردرمانی و پرسشنامه اتحاد درمانی در سه مرحله پیش­ آزمون، پس ­آزمون و پیگیری به­ دست آمدند. ننایج: نتایج به­ دست آمده نشان داد که نمرات گروه مداخله نسبت به گروه کنترل در ولع مصرف و افسردگی بعد از 4 ماه مداخله و 2 ماه دوره پیگیری به ­میزان قابل توجهی کاهش پیدا کرد (0/01<P) نتیجه گیری: ترکیب متادون درمانی و رفتاردرمانی دیالکتیکی می­ تواند در کاهش ولع مصرف و مشکلات روان­شناختی افراد وابسته به مواد افیونی مفید باشد. باتوجه به تاکید رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تنظیم هیجان به­ عنوان مکانیزم اصلی تغییر، این درمان می تواند درمانی مفید برای سایر اختلالات روان­شناختی که درگیر مشکلات هیجانی هستند، باشد.