بررسی تاثیر عصاره متانولی میوه زالزالک بر لیشمانیا ماژور در شرایط برون تنی

Abstract

سابقه و هدف: ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموآن داروی رایج لیشمانیوز هستند. علاوه بر عوارض جانبی، عود و مقاومت دارویی از مشکلات اصلی این داروهاست. زالزالک دارای خواص آنتی ­اکسیدانی و ضد باکتریایی است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر ضد لیشمانیایی عصاره میوه زالزالک در شرایط آزمایشگاهی می­ باشد.

مواد و روش ­ها: در این مطالعه تجربی عصاره زالزالک با غلظت­ های مختلف به پروماستیگوت­ های لیشمانیا ماژور افزوده شد. بعد از گذشت 24، 48 و 72 ساعت، میزان کشندگی با دو روش شمارش مستقیم و روش رنگ­ سنجی MTT بررسی شد. هم ­چنین، عصاره زالزالک به ماکروفاژ آلوده به آماستیگوت انگل افزوده شد و پس از گذشت 24 و 48 ساعت، میانگین تعداد آماستیگوت در ماکروفاژ آلوده محاسبه گردید.

نتایج: میزان کشندگی بیشترین و کمترین غلظت (μg/ml 60 و 0/5) به ­ترتیب بعد از گذشت 24 ساعت، 31/86 و 27/93 درصد، بعد از 48 ساعت، 20/11 و 20/94 درصد و بعد از 72 ساعت، 35/19 و 55/14 درصد بود. IC50 بعد از 24 ساعت، μg/ml 49/13 به­ دست آمد. میانگین تعداد آماستیگوت در هر ماکروفاژ پس از 24 ساعت در گروه­ های کنترل، زالزالک با غلظت­ های μg/ml 1 و 10 و 100 به ­ترتیب 3/91، 1/97، 1/76 و 1/78 محاسبه گردید.

نتیجه گیری: نتایج نشان داد که اگرچه عصاره میوه زالزالک اثر کشندگی چندانی بر پروماسیتگوت ندارد ولی تا حدودی مانع از تکثیر آماسیتگوت در داخل ماکروفاژ می­ شود.