نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorاستکی, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorولی پور, وحیدfa_IR
dc.contributor.authorقهرمانلو, احسانfa_IR
dc.contributor.authorکارگرفرد, مهدیfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T22:36:19Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T22:36:19Z
dc.date.available1399-08-23T22:36:19Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T22:36:19Z
dc.date.issued2019-12-01en_US
dc.date.issued1398-09-10fa_IR
dc.identifier.citationاستکی, علی اکبر, ولی پور, وحید, قهرمانلو, احسان, کارگرفرد, مهدی. (1398). تأثیر تمرین استقامتی در شرایط آلودگی هوا بر بیان ژن‌های PGC-1α و Atf2 میتوکندری قشر مغز موش‌های نر نژاد ویستار. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 23(6), 615-626.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-3955-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/645337
dc.description.abstractسابقه و هدف: بیوژنز میتوکندری وابسته به ژن‌های PGC-1α و Atf2 است. تمرین استقامتی به‌وسیله‌ی بیان این ژن‌ها باعث بیوژنز میتوکندری می‌شود اما احتمالاً آلودگی هوا اثر مخالفی دارد؛ بنابراین، هدف، بررسی تأثیر تمرین استقامتی در آلودگی هوا بر بیان ژن‌های PGC-1α و Atf2 قشر مغز موش‌های نژاد ویستار بود. مواد و روش‌ها: در این مطالعه‌ی تجربی، 32 سر موش 8 هفته‌ای (وزن: 10/65±180/77) به چهار گروه کنترل، تمرین، آلودگی و تمرین + آلودگی تقسیم شدند. به­ منظور قرار دادن حیوانات در معرض آلودگی از اتاقکی به حجم 9000 لیتر استفاده گردید. تمرین به مدت 8 هفته انجام شد. 24 ساعت پس از آخرین جلسه، موش‌ها تشریح و قشر مغز آن‌ها استخراج گردید. بیان ژن‌ها به روش RT-PCR اندازه‌گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون ANOVA دو‌طرفه استفاده شد. نتایج: بیان ژن Atf2 گروه تمرین + آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/04=P). به‌علاوه بیان ژن Atf2 گروه تمرین تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). همچنین، بیان ژن PGC-1α گروه تمرین تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). به‌علاوه، بیان ژن PGC-1α گروه آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل داشت (0/01>P). همچنین، بیان ژن PGC-1α گروه تمرین + آلودگی تفاوت معناداری در مقایسه با گروه کنترل نداشت (0/05<P). نتیجه‌گیری: آلودگی تأثیر معناداری بر بیان ژن Atf2 ندارد اما تمرین در هر دو حالت باعث افزایش معنادار آن می‌شود. همچنین، آلودگی باعث کاهش معنادار بیان ژن PGC-1α می‌شود اما تمرین بیان آن را افزایش می‌دهد؛ بنابراین، به‌نظر می‌رسد بیان PGC-1α در شرایط آلودگی تحت‌تأثیر عوامل دیگری نیز می‌باشد.fa_IR
dc.format.extent429
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectآلودگی هواfa_IR
dc.subjectساخت میتوکندریfa_IR
dc.subjectتمرین استقامتیfa_IR
dc.subjectPGC-1αfa_IR
dc.subjectAtf2fa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleتأثیر تمرین استقامتی در شرایط آلودگی هوا بر بیان ژن‌های PGC-1α و Atf2 میتوکندری قشر مغز موش‌های نر نژاد ویستارfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentدانشجوی دکتری فیزیولوژی ورزش، دانشکده ادبیات، دانشگاه لرستان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه علوم ورزشی، دانشکده ادبیات، دانشگاه لرستان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده تربیت‌بدنی، دانشگاه اصفهان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزش، دانشکده علوم روان‌شناسی و بالینی، دانشگاه چارلز داروین، استرالیاfa_IR
dc.citation.volume23
dc.citation.issue6
dc.citation.spage615
dc.citation.epage626


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد