مقایسه تاثیر تمرینات سرعتی شدید و هوازی- قدرتی بر سطح آدیپونکتین سرمی و مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

Abstract

سابقه و هدف: فعالیت ورزشی ابزار درمانی مؤثری برای پیشگیری و بهبود دیابت نوع دو است. هدف از این پژوهش مقایسه تاثیر تمرینات سرعتی شدید (Sprint interval training; SIT) و ترکیبی (هوازی- قدرتی) بر سطح آدیپونکتین سرمی و مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو است.

مواد و روش ­ها: تعداد 52 نفر از زنان دیابتی نوع دو دارای اضافه‌وزن (BMI بین 25-30 کیلوگرم بر مترمربع با دامنه سنی 45 تا 60 سال و قند خون ناشتای بالاتر از 126 میلی‌گرم بر دسی ­لیتر) به‌طور داوطلبانه در تحقیق حاضر شدند و بر اساس مقادیر هموگلوبین گلیکوزیله (HbA1c) در سه گروه تمرین ترکیبی (n= 17)، SIT(n=17) و کنترل (n=18) قرار گرفتند. گروه­ های ترکیبی و SIT به ­مدت 8 هفته تمرینات را انجام دادند. گلوکز، انسولین سرم و سطوح آدیپونکتین اندازه­ گیری شد.

نتایج: بین میانگین داده ­های پیش‌آزمون و پس‌آزمون سطح آدیپونکتین سرمی گروه SIT (0/01=P) تغییر معنی­ دار مشاهده شد، در­حالی­ که در پیش‌آزمون و پس‌آزمون گروه تمرین ترکیبی (0/939 P=) اختلاف معنی­ داری وجود نداشت. مقاومت به انسولین در گروه­ های تمرینیSIT (P<0/001) و تمرین ترکیبی (P<0/001) پس از مداخله کاهش معنی­ دار داشت. هم ­چنین، تفاوت در میزان گلوکز ناشتای خون گروه SIT معنی­ دار بود (P<0/001). نتایج مقایسه بین گروهی تفاوت معنی­ داری بین گروه ­های تمرینی در میزان آدیپونکتین (0/037 P= و 3/612 F=) و مقاومت به انسولین (0/008 P= و 5/511 F=) نشان داد.

نتیجه­ گیری: تمرینات ورزشی مستقل از نوع و روش انجام می‌توانند اثرات مثبتی بر مقاومت به انسولین و میزان آدیپونکتین سرم زنان مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشند.