مقایسه سطح سرمی اپلین و حداکثر اکسیژن مصرفی در مردان چاق فعال و غیرفعال

Abstract

سابقه و هدف: اپلین ادیپوکاینی است که ممکن است در تنظیم متابولیسم انرژی نقش مهمی داشته باشد. چاقی و فعالیت بدنی از عواملی هستند که غلظت اپلین را تحت تاثیر قرار می­ دهند، اما مشخص نشده است که اثر کدام­یک برجسته ­تر است. بنابراین، هدف مطالعه حاضر مقایسه سطح سرمی اپلین-13 و حداکثر اکسیژن مصرفی در مردان چاق فعال، چاق غیرفعال و نرمال غیرفعال می­ باشد. مواد و روش ­ها: در این مطالعه مقطعی 45 مرد سالم (سن 46-34 سال) در یکی از گروه­ های زیر قرار گرفتند: 1) چاق فعال (16 نفر): شاخص توده بدن (BMI)=33/9-28 کیلوگرم/مترمربع و کسب 5-3 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی؛ 2) چاق غیرفعال (18 نفر): BMI=33/9-28 کیلوگرم/مترمربع و کسب 1 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی؛ و 3) نرمال غیرفعال (11 نفر): BMI=24/9-18/5 کیلوگرم/مترمربع و کسب 1 امتیاز در پرسشنامه سطح فعالیت بدنی. از آزمودنی­ ها نمونه خون در حالت ناشتا گرفته شد، سپس سطح سرمی اپلین-13 به­روش الایزا اندازه­ گیری شد. حداکثر اکسیژن مصرفی به ­روش غیرورزشی و بر اساس سطح فعالیت بدنی برآورد شد. نتایج: تحلیل واریانس یک­ طرفه نشان داد که تفاوت معنی­ داری در سطح سرمی اپلین-13 بین گروه­ ها وجود ندارد (0/73=P). همچنین، حداکثر اکسیژن مصرفی در گروه­ چاق غیرفعال به­ طور معنی­ داری در مقایسه با دیگر گروه­ ها پایین­ تر بود (0/001≤P)، اما بین گروه نرمال غیرفعال و چاق فعال تفاوت معنی­ داری مشاهده نشد (0/14=P). نتیجه­ گیری: به­ نظر می­ رسد که سطح متوسط فعالیت بدنی و چاقی نوع یک نمی­ تواند غلظت اپلین-13 سرم را تغییر دهد. علاوه بر این، می­ توان پیشنهاد کرد که چاقی و فعالیت بدنی اثرات معکوس و یکسانی بر حداکثر اکسیژن مصرفی دارند.