تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف آلوئه ورا بر رزیستین و شاخص مقاومت به انسولین موش‌های صحرایی دیابتی

Abstract

سابقه و هدف: دیابت اختلال در سوخت­ وساز قندها، چربی­ ها و پروتئین­ های بدن می ­باشد که منجر به هیپرگلیسمی و هیپرلیپیدمی می­ شود. رزیستین یک آدیپوسایتوکاین مرتبط با دیابت است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تمرین تناوبی شدید و مصرف آلوئه­ ورا بر رزیستین و شاخص مقاومت انسولینی موش­ های دیابتی می­ باشد. مواد و روش­ ها: در این مطالعه تجربی 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار دیابتی شده با استرپتوزوتوسین به ­طور تصادفی به 4 گروه کنترل، مکمل، تمرین، تمرین+ مکمل تقسیم شدند. برنامه تمرینی شامل 8 هفته، 5 جلسه در هفته، هر جلسه 6 تا 12 وهله 2 دقیقه­ ای با شدت 90 درصد سرعت ماکزیمم و یک دقیقه استراحت (با سرعت 10 متر بر دقیقه) بود. ژل آلوئه ورا (mg/kg300)، 5 روز در هفته به­ مدت 8 هفته به گروه ­های دریافت کننده مکمل به­ صورت گاواژ داده شد. نتایج: یافته ­ها نشان داد در گروه­ های تجربی مقادیر انسولین، شاخص مقاومت به انسولین افزایش و رزیستین کاهش معنی­ داری یافت (0/001<P). گلوکز ناشتا در گروه تمرین افزایش نشان داد، لیکن در دو گروه مکمل و تمرین+مکمل کاهش یافت (0/05>P). نتیجه ­گیری: به­ نظر می‌رسد ترکیب تمرین تناوبی شدید و مصرف آلوئه­ ورا می‌تواند با کاهش رزیستین و گلوکز و نیز افزایش انسولین تاثیر مثبت بر کنترل دیابت بگذارد.