اثر دریافت مزمن کافئین بر آستانه تشنج کلونیک ناشی از پنتیلن تترازول و متابولیت های نیتریک اکساید در موش سوری

Abstract

سابقه و هدف: دریافت طولانی­ مدت کافئین حساسیت به تشنج را کاهش داده و اثر حفاظتی دارد. این اثر حفاظتی کافئین ممکن است تا اندازه­ای به ­واسطه بلوک گیرنده A2A آدنوزین باشد. با درنظر گرفتن اینکه فعال شدن گیرنده ­های A2A سبب افزایش سطح نیتریک اکساید می ­شود، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر دریافت مزمن کافئین بر آستانه تشنج ناشی از پنتیل ن­تترازول (PTZ) و اندازه­ گیری سطح متابولیت­ های نیتریک اکساید می ­باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه موش ­های سوری نر نژاد NMRI (وزن 30- 25 گرم) به یک گروه کنترل و دو گروه آزمایش (تعداد 9 سر در هر گروه) تقسیم شدند. آستانه تشنج کلونیک ناشی از PTZ متعاقب90 روز تجویز خوراکی کافئین (100 و 300 میلی­گرم در لیتر آب آشامیدنی) در گروه­ های آزمایشی و آب آشامیدنی برای گروه کنترل اندازه­ گیری شد. در پایان آزمایش اندازه­ گیری متابولیت­ های نیتریک اکساید در بافت مغز با روش گریس انجام گرفت. نتایج: تجویز مزمن کافئین در غلظت­ های 100 و 300 میلی­ گرم در لیتر آب آشامیدنی به­ مدت 90 روز آستانه تشنج ناشی از PTZ را تغییر نداد. از طرف دیگر، هر دو غلظت کافئین سبب کاهش معنی­ دار سطح متابولیت­ های نیتریک اکساید در مقایسه با گروه کنترل شد (0/05 <P). نتیجه ­گیری: در تائید مطالعات قبلی، نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز مزمن کافئین تاثیری بر تشنجات ندارد. کاهش سطح متابولیت­ های نیتریک اکساید و درنتیجه کاهش تحریک پذیری نورون­ ها احتمالا مکانیسم اصلی حفاظتی تجویز مزمن کافئین می­ باشد. بلوک گیرنده ­های A2A آدنوزین متعاقب دریافت مزمن کافئین ممکن است در کاهش سطح متابولیت­ های نیتریک اکساید دخیل باشد.