بررسی کارآیی تست آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه در تشخیص بیماری آرتریت روماتوئید

Abstract

سابقه و هدف: آرتریت روماتوئید شایع ترین بیماری مزمن خود ایمنی می باشد. با تشخیص زودرس می توان از عوارض و ناتوانی بیماری جلوگیری کرد. آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه یک شاخص اختصاصی تشخیص بیماری می باشد. این مطالعه با هدف تعیین کارآیی آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه نسبت به فاکتور روماتوئید در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال های 86-1385 صورت گرفت. مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه ارزش تشخیصی است که بر روی 98 بیمار مبتلا به آرتریت روماتوئید و 75 بیمار غیر مبتلا به آرتریت روماتوئید که به طور تصادفی انتخاب شده بودند، انجام شد. میزان فاکتور روماتوئید بیشتر از 35 و آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه بیشتر از 25/6 واحد در میلی لیتر مثبت تلقی شد. نتایج: حساسیت آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه؛ 5/73 درصد، فاکتور روماتوئید؛ 4/69 درصد، اختصاصیت؛ 88 درصد و 84 درصد، ارزش اخباری مثبت؛ 9/88 درصد و 85 درصد و ارزش اخباری منفی؛ 7/71 درصد و 7/67 درصد به ترتیب می باشد. ویژگی و ارزش اخباری مثبت بیمارانی که هر دو فاکتور روماتوئید و آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه مثبت داشتند، به ترتیب 3/93 درصد و 4/92 درصد بود. میانگین آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه در بیماران آرتریت روماتوئید 8/46 و در گروه شاهد، 3/5 واحد در میلی لیتر بود (0001/0>P).نتیجه گیری: به منظور تشخیص بیماری آرتریت روماتوئید، آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه نسبت به فاکتور روماتوئید ارزش تشخیصی بیشتر دارد. اگر هر دو تست آنتی بادی ضد پپتیدهای سیترولینه و فاکتور روماتوئید استفاده گردند، ویژگی و ارزش اخباری مثبت نسبت به هر کدام به تنهایی بیشتر می گردد.