تاثیر دروپریدول و متوکلوپرامید در جلوگیری از استفراغ بعد از عمل

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به خطرات استفراغ بعد از عمل و نیز گزارش های متفاوت در زمینه پیشگیری دارویی از این عارضه، در این تحقیق تاثیر تزریق وریدی دو داروی دروپریدول و متوکلوپرامید برای جلوگیری از استفراغ بعد از عمل مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت تجربی (Experimental) و دوسوکور بر روی 430 نفر که تحت جراحی های شکمی بودند، صورت پذیرفت و تاثیر این دو گروه داروها با گروه شاهد آن ها در پیشگیری از استفراغ بعد از عمل تعیین گردید. خطر نسبی و منتسب عدم دریافت دروپریدول و متوکلوپرامید محاسبه گردید و با آزمون X² قضاوت آماری شد. یافته ها: 50.5% از نمونه را زنان و 49.5% را مردان تشکیل می دادند. 120 نفر متوکلوپرامید، 165 نفر دروپریدول دریافت کرده و 145 نفر نیز دارویی دریافت نکردند. درصد بروز استفراغ در گروه های سه گانه فوق، به ترتیب 10، 3 و 29 درصد بود (P<0.0005). خطر بروز تهوع و استفراغ در عدم دریافت دروپریدول 6.7 برابر و خطر انتساب عدم دریافت آن 17% و عدم دریافت دروپریدول در مقام مقایسه با متوکلوپرامید به ترتیب 3.3 برابر و 7% است. نتیجه گیری: کاربرد پیشگیرانه داروهای ضد استفراغ بویژه دروپریدول می تواند تاثیر قابل ملاحظه معنی داری در جلوگیری از تهوع و استفراغ پس از عمل داشته باشد. توصیه می گردد با استفاده از تزریق عضلانی داروها نیز مطالعه تکرار شود.