بررسی وضعیت و عوامل موثر در کنترل بیماران دیابتی بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال 1376

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به شیوع دیابت و اهمیت کنترل آن در پیشگیری از عوارض شناخته شده دیابت و به منظور کنترل تعیین وضعیت کنترل بیماران دیابتی، این تحقیق بر روی بیماران بیمارستان شهید بهشتی کاشان طی سال 1376 انجام پذیرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش توصیفی (Descriptive) بر روی 100 بیمار تحت درمان با انسولین صورت پذیرفت. وضعیت کنترل بیماری براساس تعیین میزان HbA1c انجام و بیمارانی که مقدار این شاخص آن ها کمتر از 8% بود به عنوان کنترل خوب، 11-8% کنترل متوسط و بیش از 11% عدم کنترل تلقی گردید. میزان HbA1c به روش استاندارد ژل الکتروفورز تعیین و خصوصیات سن، جنس، تحصیلات، نوع دیابت، ترکیب انسولین، دفعات تزریق انسولین، مدت زمان انسولین درمانی و BMI بیماران ثبت گردید. میزان شیوع عدم کنترل نمونه ها و فاصله اطمینان (CI) در جامعه برآورد و نقش عوامل موثر در کنترل بیماری تعیین گردید. یافته ها: از 100 نفر مورد بررسی 41 نفر مرد و متوسط سن بیماران 58 سال و با محدوده 80-16 سال، 70% بی سواد، 40% بیماران تیپ I و همه بیماران انسولین دریافت می کردند. سه درصد بیماران کنترل خوب، 22% کنترل متوسط و 75% بیماران عدم کنترل را نشان دادند. مدت زمان انسولین درمانی بیش از 5 سال، بی سوادی، مصرف NPH به تنهایی، تزریق یک بار در روز انسولین و تیپ I دیابت به ترتیب شانس عدم کنترل را افزایش داده اند. نتیجه گیری: با توجه به عدم کنترل بیماران دیابتی تحقیقات تحلیلی جهت شناخت علل عدم کنترل بیماری و متعاقب آن تحقیقات تجربی برای کاهش میزان عدم کنترل توصیه می گردد.