بررسی عوامل مؤثر بر گرایش جوانان به نماز جماعت (مطالعه موردی: دانشجویان دانشگاه کاشان)

Abstract

سابقه و هدف: دین اسلام، از احکام اجتماعی مهمّی برخوردار است و با عنایت به برکات و آثار وحدت، تجمع و یکپارچگی، در بسیاری از برنامه‌های دینی بر این بُعد تأکید شده است. بنابراین در این مقاله به مطالعه و بررسی عوامل مؤثر بر گرایش دانشجویان به نماز جماعت پرداخته شده است. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع پیمایش اجتماعی است و براساس ابزار پرسشنامه، دارای روایی مبتنی بر آلفای کرونباخ، داده‌ها و اطلاعات مربوط به جامعه آماری، گردآوری شده است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانشجویان دانشگاه کاشان می‌باشند که با استفاده از فرمول نمونه‌گیری کوکران تعداد 504 نفر به‌عنوان حجم نمونه تعیین شده و با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. نتایج: تحلیل رگرسیون چند متغیره نشان می‌دهد که گرایش به نماز جماعت به‌طور مستقیم تحت‌تأثیر متغیرهای دین‌داری (0/31=Beta)، اعتقاد و آشنایی با نماز (0/29 Beta=)، کمیت و کیفیت جلسات در مسجد (0/16Beta=) و مناسب بودن فضای مسجد (0/13Beta=) قرار گرفته است. در مجموع این متغیرها توانسته‌اند 34 درصد از واریانس گرایش به نماز جماعت را تبیین کنند (0/34R2 = ). در مدل تحلیل مسیر، متغیر حضور دوستان در نماز جماعت بیشترین تأثیر مستقیم را بر گرایش به نماز جماعت داشته است و بعد از آن متغیرهای اعتقاد و آشنایی با نماز و دین‌داری در کل بیشترین تأثیر را بر متغیر وابسته داشته‌اند. نتیجه‌گیری: چهار متغیر میزان دین‌داری، میزان آشنایی با نماز، کمیت و کیفیت جلسات در مسجد و فضای مناسب مسجد به تربیت دارای بیشترین میزان تأثیر بر میزان شرکت دانشجویان در نماز جماعت را داشتند.