بررسی ارتباط نگرش و التزام عملی به نماز با شجاعت اخلاقی در پرستاران شاغل دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1397

Abstract

سابقه و هدف: عبادت‌های معنوی و مذهبی همانند نماز، یکی از چهارده نیاز اساسی انسان است. پرستاران برای عملکرد درست اخلاقی، نیازمند شجاعت اخلاقی هستند. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط نگرش و التزام عملی به نماز با شجاعت اخلاقی در پرستاران شاغل دانشگاه علوم پزشکی کاشان در سال 1397 انجام شد. مواد و روش‌ها: مطالعه از نوع مقطعی و شامل کلیه پرستاران شاغل دانشگاه علوم پزشکی کاشان بود. معیارهای ورود، اشتغال به خدمت و رضایت آگاهانه به شرکت بود و از روش نمونه‌گیری چندمرحله‌ای تصادفی استفاده شد. مراکز درمانی، به‌عنوان خوشه و بخش‌ها به‌عنوان طبقه لحاظ شد. انتخاب نمونه به‌روش تصادفی ساده صورت گرفت و جمع‌آوری اطلاعات با: اطلاعات زمینه‌ای و ابزار سنجش نگرش و التزام عملی به نماز انیسی و ابزار سنجش شجاعت اخلاقی پرستاران صدوقی‌اصل انجام شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS ویرایش 16 و آمار توصیفی و تحلیلی مورد بررسی قرار گرفت. سطح معنی‌داری، (0/05<P) در نظر گرفته شد. نتایج: 5/42 درصد پرستاران شرکت‌کننده در این مطالعه (170 نفر) را مردان تشکیل می‌دادند. میانگین و انحراف معیار سنّ پرستاران شرکت‌کننده (11/71±34/53) بود. میانگین و انحراف معیار نمره نگرش و التزام عملی به نماز پرستاران (19/95±123/46) و شجاعت اخلاقی پرستاران (31/11 ±241/95) بود که ارتباط این دو متغیر از نظر آماری معنی‌دار بود (0/05<P). نتیجه‌گیری: با توجه به ارتباط نماز و پیامدهای رفتاری آن با شجاعت اخلاقی در تعیین سطح سلامتی، به سیاست‌گذاران و برنامه‌ریزان پرستاری توصیه می‌شود از بهبود و ارتقای نگرش و التزام عملی به نماز و به دنبال آن شجاعت اخلاقی در پرستاران بهره گیرند.