بررسی ارتباط نگرش و التزام عملی به نماز با بهزیستی ذهنی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه

Abstract

سابقه و هدف: ابتلا به نارسایی مزمن کلیه موجب کاهش سلامت روان و رضایت از زندگی می‌شود. نماز به‌عنوان یک استراتژی مقابله‌ای مذهبی می‌تواند کمک شایانی به بهزیستی ذهنی در این بیماران ‌کند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط نگرش و التزام عملی به نماز با بهزیستی ذهنی در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیه مراجعه‌کننده به بیمارستان‌های منتخب شهرستان کاشان در سال 1397 انجام شد. مواد و روش‌ها: این پژوهش یک پژوهش توصیفی - تحلیلی بود. 180 بیمار از طریق روش دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش شامل: پرسشنامه‌های اطلاعات زمینه‌ای، پرسشنامه نگرش و التزام عملی به نماز و پرسشنامه بهزیستی ذهنی ادینبورگ بودند. آنالیز داده‌ها توسط نسخه 16 نرم‌افزار SPSS و با آزمون‌های تی‌تست، ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون صورت گرفت. نتایج: یافته‌های این مطالعه نشان داد 59 درصد شرکت‌کنندگان در مطالعه مرد و 6/80 درصد متأهل بودند، میانگین نمره نگرش و التزام عملی به نماز (در مقیاس200-0) و بهزیستی ذهنی (در مقیاس70-14) در بیماران تحت مطالعه به‌ترتیب 73/28±92/144 و 64/9±57/52 بود. متغیرهای نگرش و التزام عملی به نماز و ابتلا به سایر بیماری‌ها علاوه بر نارسایی کلیه به ترتیب 74 درصد و 20 درصد از واریانس نمره بهزیستی ذهنی را تبیین می‌کردند. بین وضعیت اشتغال و محلّ زندگی با بهزیستی ذهنی ارتباط آماری معناداری وجود داشت، به نحوی که بهزیستی ذهنی در بیماران غیر شاغل و ساکن در روستا در سطح بالاتری بود. نتیجه‌گیری: بهزیستی ذهنی بیماران در این مطالعه در سطح بالایی بود، به‌ترتیب متغیرهای نگرش و التزام به نماز و عدم ابتلا به سایر بیماری‌های زمینه‌ای، می‌تواند مهم‌ترین عوامل مرتبط با بهزیستی ذهنی بیماران تحت مطالعه باشد.