بررسی تأثیر نماز حاجت و دعا بر سلامت روان بیماران مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس

Abstract

سابقه و هدف: بیماری مولتیپل‌اسکلروز یک بیماری مزمن و خودایمن است. هدف مطالعه‌ی حاضر، تعیین تأثیر نماز حاجت و دعا بر سلامت روان بیماران مبتلا به مولتیپل‌اسکلروزیس بود. مواد و روش‌ها: در این کارآزمایی بالینی 60 بیمار مبتلا به مولتیپل‌اسکلروز شرکت نمودند. نمونه‌گیری به شیوه‌ی دردسترس از بین بیماران مراجعه‌کننده به کلینیک روماتولوژی بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1397 انجام گرفت. نمونه‌ها به‌طور تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. بیماران گروه آزمون به مدت دو ماه بعد از نمازهای روزانه، دو رکعت نماز حاجت می‌خواندند و به مدت چند دقیقه راز و نیاز می‌نمودند. در گروه کنترل مداخله‌ای انجام نگرفت. قبل و بلافاصله بعد و یک ماه بعد از مطالعه، پرسشنامه‌ی سلامت روان توسط بیماران تکمیل شد. داده‌ها با نرم‌افزار آماری SPSS نسخه‌ی 16 و با آزمون‌های تحلیلی و توصیفی تجزیه و تحلیل شد. نتایج: بلافاصله بعد از پایان مداخله و یک ماه بعد از مداخله تفاوت آماری معنی‌داری در میانگین نمره‌ی سلامت در دو گروه وجود داشت (0/05 > P). نتایج آزمون آنالیز واریانس تکراری نشان داد که تغییرات میانگین سلامت روان و ابعاد آن در طول زمان متفاوت و اثر متقابل گروه و زمان در مورد متغیر سلامت روان معنادار می‌باشد (0/001 > P). نتیجه‌گیری:نماز حاجت و دعا می‌تواند باعث افزایش سلامت روان بیماران مبتلا به مولتیپل‌اسکلروز ‌شود. پیشنهاد می‌شود از این عمل به‌عنوان یک درمان مکمل جهت افزایش سلامت روان این بیماران استفاده شود.