اثر هشت هفته آب درمانی با تیپینگ کشکک بر درد، عملکرد حرکتی و تعادل ناپایدار زنان مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی

Abstract

سابقه و هدف: سندروم درد کشککی-رانی ‌از رایج­ترین اختلالات عضلانی-اسکلتی در زانوی افراد فعال می­ باشد. هدف از مطالعه حاضر مقایسه­ اثر سه پروتکل تمرین درمانی در آب بر درد، عملکرد و تعادل ناپایدار زنان مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی بود. مواد و روش ­ها: در تحقیق حاضر 45 زن مبتلا به سندروم درد کشککی-رانی در سه گروه آب­ درمانی بدون تیپینگ کشکک، آب­ درمانی با تیپینگ موقتی کشکک و آب­ درمانی با تیپینگ دائمی کشکک قرار گرفتند. قبل و بعد از هشت هفته، فاکتورهای درد توسط مقیاس VAS، عملکرد با پرسشنامه کوجالا و تعادل‌ به­ وسیله دستگاه تعادل­ سنج بایودکس ارزیابی شدند. نتایج: بین تفاضل میانگین­ های پیش و پس ­آزمون درد، عملکرد و تعادل در هر سه گروه مطالعه تفاوت ‌معنی­ داری وجود نداشت. نتایج آزمون t زوجی نشان داد در هر سه گروه بین پیش­ و پس ­آزمون فاکتورها تفاوت معنی داری وجود دارد؛ به­ طوری­ که کاهش درد (0/0001=P) و افزایش عملکرد (0/0001= P) در هر سه گروه معنی­ دار بود. تعادل ناپایدار در سطح 4 برای گروه تیپینگ موقت در دو جهت ((0/0001=POA) و (0/0001=PAP)) و نیز تعادل در سطح 8 برای گروه تیپینگ موقت در دو جهت ((0/0001=POA) و (0/0001=PML)) بهبودی معنی ­داری نشان داد. نتیجه­ گیری: در مجموع می ­توان گفت استفاده از تیپ به همراه آب­ درمانی به ­عنوان هزینه مضاعف ضرورتی ندارد. تنها متخصصینی که درصدد افزایش تعادل بیماران خود هستند می ­توانند با اعمال تیپینگ موقتی کشکک تعادل ناپایدار را بهبود بخشند.