اثر شش هفته تمرین اختیاری چرخ دوار بر سطوح سوپراکسید دیسموتاز و فاکتور محرک آپوپتوز در کبد موش های صحرایی مدل سالمندی مسموم شده با دوکسوروبیسین

Abstract

سابقه و هدف: در دهه اخیر ابتلا به سرطان همراه با افزایش سن به­ صورت تصاعدی رو به افزایش است. این درحالی است که بیماران سالمند مبتلا به سرطان به­ دلیل شرایط خاص جسمانی و عوارض جانبی داروهای ضدتوموری توانایی شرکت در مداخلات درمانی را ندارند. ازاین­ رو، هدف پژوهش حاضر بررسی اثر شش هفته تمرین اختیاری بر سمیت کبدی ناشی از دوکسوروبیسین (DOX) در موش‌های صحرایی سالمند است. مواد و روش‌ها: تعداد 32 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به ­طور تصادفی به دو گروه تمرین و کنترل و چهار زیرگروه تقسیم شدند. تمامی آزمودنی‌ها روزانه 100 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دی­گالاکتوز را به­ صورت زیرصفاقی به ­مدت نه هفته دریافت کردند. برنامه تمرینی شامل شش هفته تمرین اختیاری چرخ دوار بود. تزریق DOX به­ مدت 15روز به­ صورت روزانه 1 میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به ­صورت زیر صفاقی انجام شد. سنجش سطوح سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و فاکتور محرک آپوپتوز (AIF) پس از هموژنیزاسیون بافت کبد به روش الایزا انجام شد. نتایج: القای دوز تجمعی DOX تغییری در سطوح SOD و AIF ایجاد نکرد (به ­ترتیب 0/797=P و 0/869=P). شش هفته تمرین اختیاری چرخ دوار نیز تاثیری بر سطوح SOD و AIF در مقایسه با گروه‌ کنترل نداشت (به­ ترتیب 0/377=P و 0/948=P). نتیجه­ گیری: نتایج نشان می‌دهد که شش هفته تمرین اختیاری چرخ دوار اثری قابل توجهی بر سمیت کبدی ناشی از القای دوکسوروبیسین در موش­ های صحرایی مدل سالمندی ندارد.