| dc.contributor.author | حیدری, عبدالحمید | fa_IR |
| dc.contributor.author | دیانتی, منصور | fa_IR |
| dc.contributor.author | موسوی, سید غلامعباس | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T22:32:54Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T22:32:54Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T22:32:54Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T22:32:54Z | |
| dc.date.issued | 2014-04-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1393-01-12 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | حیدری, عبدالحمید, دیانتی, منصور, موسوی, سید غلامعباس. (1393). تعیین فراوانی دلیریوم، عوامل مرتبط و پیامدهای کوتاه مدت آن در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی کاشان و کاشانی اصفهان طی سال 1391. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 18(1), 76-84. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 1029-7855 | |
| dc.identifier.issn | 2008-9821 | |
| dc.identifier.uri | http://feyz.kaums.ac.ir/article-1-2187-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/645042 | |
| dc.description.abstract | سابقه و هدف: دلیریوم مشکل شایع بخشهای مراقبت ویژه میباشد. هدف مطالعه حاضر تعیین فراوانی دلیریوم و عوامل مرتبط با آن و نیز پیامدهای کوتاه مدت آن در بیماران بستری در بخشهای مراقبت ویژه میباشد. مواد و روشها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی 270 بیمار بستری در بخشهای ویژه که با نمونهگیری در دسترس انتخاب شده بودند، انجام شد. سطح هوشیاری با کمک ابزار ارزیابی آشفتگی وآرامش ریچموند و معیار کمای گلاسکو و دلیریوم با استفاده از ابزار بررسی گیجی ( CAM-ICU ) در دو نوبت صبح و عصر مورد ارزیابی قرار گرفت. عوامل مرتبط شامل خصوصیات دموگرافیک و بهداشتی، تهویه مکانیکی و طول مدت بستری و پیامدهای دلیریوم شامل طول مدت بستری، بستری مجدد، طول مدت تهویه مکانیکی و میزان مرگ و میر بودند. نتایج: در مجموع 120 (5/44 درصد) نفر دلیریوم را تجربه نمودند. جنس، سواد، سیگار، بیمار زمینهای، جراحی، تعداد کاتتر و داروها، طول مدت بستری و تهویه مکانیکی رابطه معنیداری با ابتلا به دلیریوم داشتند. تمامی پیامدهای کوتاه مدت از قبیل بستری مجدد، طول مدت اتصال به ونتیلاتور، طول مدت بستری و مرگ و میر در بخش ویژه و بیمارستان در بیماران دلیریومی افزایش داشت. سابقه عمل جراحی، تعداد دارو و تعداد کاتتر از عوامل پیش بینی کننده دلیریوم بودند. نتیجهگیری: دلیریوم در بیماران بخش مراقبت ویژه شیوع نسبتا بالایی داشته و همچنین در افراد دلیریومی طول مدت بستری، طول مدت اتصال به ونتیلاتور و میزان مرگ و میر افزایش یافته بود. | fa_IR |
| dc.format.extent | 210 | |
| dc.format.mimetype | application/pdf | |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی کاشان | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Feyz Journal of Kashan University of Medical Sciences | en_US |
| dc.subject | دلیریوم | fa_IR |
| dc.subject | بخش مراقبت ویژه | fa_IR |
| dc.subject | CAM-ICU | fa_IR |
| dc.subject | معیار کمای گلاسکو | fa_IR |
| dc.subject | medicine | fa_IR |
| dc.subject | paraclinic | fa_IR |
| dc.title | تعیین فراوانی دلیریوم، عوامل مرتبط و پیامدهای کوتاه مدت آن در بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه بیمارستان شهید بهشتی کاشان و کاشانی اصفهان طی سال 1391 | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.contributor.department | دانشگاه علوم پزشکی کاشان | fa_IR |
| dc.citation.volume | 18 | |
| dc.citation.issue | 1 | |
| dc.citation.spage | 76 | |
| dc.citation.epage | 84 | |
