تاثیر بلئومایسین با روش تاتویینگ بر زگیل های مقاوم به درمان

Abstract

سابقه و هدف: بلئومایسین داروی انتخابی برای درمان زگیل بوده و تاثیر آن از 37 تا 99 درصد گزارش شده است و با توجه به گزارش ها در مورد موفقیت بیشتر روش جدید مصرف دارو و به منظور تعیین تاثیر بلئومایسین با روش تاتویینگ بر زگیل های مقاوم به درمان، این تحقیق بر روی مراجعه کنندگان به بیمارستان های الزهرا و علی اصغر اصفهان طی سال های 77-1376 انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر روی 66 بیمار مبتلا به انواع مختلف زگیل مقاوم به درمان صورت پذیرفت. پس از بی حسی موضعی، بلئومایسین با غلظت میلی گرم در سی سی بر سطح ضایعه چکانده و به روش MPT مایع به داخل زگیل وارد شد. این درمان با فواصل یک ماهه و در صورت عدم بهبودی حداکثر تا 4 بار تکرار گردید. یافته ها: تعداد 11 بیمار مراجعه ننموده و یا پیگیری کامل نداشتند و تحقیق بر روی 55 نفر با 158 زگیل انجام گرفت که 70.9% بیماران درمان کامل، 12.7% درمان نسبی و 16.4% افراد عدم درمان داشتند. از زگیل های مورد مطالعه، 83.5% به درمان پاسخ دادند که از 91.8% (زگیل معمولی) تا 50% زگیل موزاییک بوده و 21% در جلسه اول و 62% بیماران در جلسات اول و دوم پاسخ درمان دادند در 7.5% از زگیل های درمان شده، عود مشاهده گردید. عارضه از مصرف دارو وجود نداشت. نتیجه گیری: استفاده از بلئومایسین به روش تاتویینگ را با توجه به نتایج درمان خوب و بدون عارضه برای درمان زگیل های مقاوم به درمان توصیه کرده و نیز تحقیق برای بررسی موارد مقاوم به این دارو پیشنهاد می گردد.