اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودمراقبتی و نشانه های افسردگی و اضطراب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2: یک مطالعه موردی

Abstract

سابقه و هدف: دیابت یک بیماری مزمن با عوارض نامطلوب است. علاوه بر عوارض جسمی، برخی مشکلات روانشناختی به ویژه افسردگی و اضطراب در افراد مبتلا به دیابت شایع است. هدف از اجرای پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر خودمراقبتی و نشانه های افسردگی و اضطراب در زنان مبتلا به دیابت نوع 2 است.مواد و روش ها: این پژوهش در چارچوب طرح تجربی تک موردی اجرا گردید. این مطالعه بر روی 3 نفر از زنان دیابتی مراجعه‌کننده به انجمن دیابت شهر تبریز طی سال 1392 که در خرده مقیاس افسردگی و اضطراب مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس (DASS) در طبقه شدید و خیلی شدید قرار می گرفتند، انجام شد. مراحل مداخله در 8 جلسه به صورت انفرادی بر روی شرکت کنندگان اجرا شد. برای اندازه گیری متغیرها از پرسشنامه خلاصه ای از رفتارهای مراقبت از خود (SDSC) و DASS استفاده شد. نتایج: میزان درصد بهبودی، اندازه اثر و هم چنین تحلیل های نموداری نشان داد که درمان شناختی رفتاری موجب افزایش رفتارهای خودمراقبتی، کاهش نشانه های افسردگی و کاهش نسبی نشانه های اضطراب در زنان مبتلا به دیابت نوع دو می شود.نتیجه گیری: متخصصان بالینی با بهره گیری از مداخله های روانشناختی مؤثر از جمله درمان شناختی رفتاری می توانند موجب افزایش خلق، کاهش اضطراب و پایبندی بیشتر به توصیه‌های درمانی شوند و از این طریق به پیشگیری از عوارض دیابت کمک کرده و گامی مؤثر در جهت افزایش سطح بهداشت روانی و جسمی این بیماران بردارند.