تأثیر مصرف ملاتونین بر توان هوازی و زمان رسیدن به واماندگی طی یک فعالیت زیربیشینه در دختران دانشجوی تربیت‌بدنی

Abstract

سابقه و هدف: حفظ و ذخیره گلیکوژن عضلانی مهم‌ترین فاکتور محدودکننده موفقیت افراد در اجرای فعالیت‌های زیربیشینه است. نشان داده ‌شده است که مکمل‌یاری با ملاتونین قبل از فعالیت می‌تواند ذخایر گلیکوژنی را حفظ نماید. هدف تحقیق حاضر بررسی تأثیر مصرف 6 میلی‌گرم ملاتونین بر زمان واماندگی طی یک فعالیت زیربیشینه و همچنین حداکثر اکسیژن مصرفی طی یک فعالیت فزاینده در دختران دانشجوی تربیت‌بدنی دانشگاه شهید چمران اهواز بود. مواد و روش­ ها: برای انجام کارآزمایی بالینی حاضر 13 آزمودنی دختر (سن 29/1±5/21 سال، وزن 69/2±36/58 کیلوگرم، حداکثر اکسیژن مصرفی 17/4±08/39 میلی‌لیتر/کیلوگرم/دقیقه) به‌صورت متقاطع در 2 مرحله مکمل (6 میلی‌گرم ملاتونین) و دارونما (کپسول نشاسته) دریافت کردند. مکمل­یاری به شکل حاد (به ­صورت تجویز تک­دوز) 30 دقیقه پیش از فعالیت ورزشی انجام شد. هر آزمون در دو حالت دارونما و مکمل تکرار شد. برای اطمینان از، از بین رفتن اثر تمرین و مکمل فاصله بین دو آزمون (حالت دارونما و مکمل) 5 الی 7 روز درنظر گرفته شد. پروتکل ورزشی زیربیشینه و پروتکل فزاینده به­ ترتیب شامل دویدن با شدت زیربیشینه (70 درصد ضربان قلب ذخیره) تا رسیدن به واماندگی ارادی و آزمون فزاینده بروس روی نوار گردان بود. نتایج: نتایج نشان داد با مصرف 6 میلی‌گرم ملاتونین زمان رسیدن به واماندگی (0/01=P) و حداکثر اکسیژن مصرفی (0/002=P) افزایش معنی­ داری می­یابد. نتیجه­ گیری: به ­نظر می‌رسد دختران تمرین کرده می‌توانند برای بهبود عملکرد استقامتی و ظرفیت هوازی خود از مصرف 6 میلی‌گرم مکمل ملاتونین نیم ساعت قبل از شروع فعالیت ورزشی بهره ببرند.