بررسی ارتباط عوامل خطرزا با بروز اولین حمله تشنج ناشی از تب در کودکان

Abstract

سابقه و هدف: باتوجه به شیوع بالای تشنج ناشی از تب و تعداد زیاد موارد بستری ناشی از این بیماری و به منظور تعیین عوامل خطرساز موثر در بروز اولین تشنج ناشی از تب, این تحقیق در کودکان بستری در بخش اطفال بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1380 صورت پذیرفت. مواد و روش‌ها:‌ تحقیق به روش تحلیلی و از نوع مورد ـ شاهدی روی 180کودک انجام گردید. جامعه مورد مطالعه به دو گروه مبتلا به تشنج ناشی از تب (60نفر) و گروه تب‌دار بدون تشنج (120نفر) تقسیم شدند و عوامل خطرساز بروز تشنج در دو گروه تعیین و مورد مقایسه قرار گرفتند. اطلاعات مورد نیاز از قبیل سن، جنس، میزان تب، نوع بیماری زمینه‌ای، سابقه خانوادگی تب و تشنج، صرع و تأخیر تکاملی و مشکلات پری‌ناتال از طریق پرسش‌نامه در هر دو گروه کسب شد. اطلاعات به دست آمده با روش آزمون دقیق فیشر مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته‌ها:‌ از 180کودک مورد مطالعه 108 نفر پسر (60درصد) و 72نفر دختر (40درصد) و همگی در محدوده سنی 6ماه تا 5سال بودند. بیشترین میزان بروز تشنج ناشی از تب در کودکان زیر 3سال (78درصد) و در پسران (60درصد) به دست آمد. مهم‌ترین عوامل خطرزا در 60کودک مبتلا به تشنج ناشی از تب, سابقه خانوادگی تب ناشی از تشنج (55درصد)، بیماری‌های پری‌ناتال (28درصد)، سابقه خانوادگی صرع (10درصد) و سابقه تأخیر تکاملی (5درصد) بود. ازدواج فامیلی عامل خطرزایی نبود. نتیجه‌گیری: ‌خطر بروز تشنج در کودک زیر 3سال مبتلا به عفونت ویروسی دستگاه تنفس فوقانی و با سابقه مثبت خانوادگی تشنج ناشی از تب زیاد است، لذا بهتر است در چنین کودکانی در هنگام بروز تب بالاتر از 38درجه زیربغلی، پروفیلاکسی با دیازپام انجام گیرد. مشکلات پری‌ناتال، سابقه خانوادگی صرع و تأخیر تکاملی به عنوان عوامل خطرزا در بروز تشنج ناشی از تب شناخته شدند.