مقایسه ترس از سقوط و کیفیت زندگی متعاقب پروتکل حرکتی عملکردی در بیماران پارکینسونی ایدیوپاتیک

Abstract

سابقه و هدف: با افزایش سالمندان پارکینسونی و اختلالات حرکتی پیش­رونده در این بیماران، محققین به­ دنبال راه­کارهای درمان غیر­دارویی به­ویژه استفاده از حرکت اصلاحی و ورزش می­ باشند. پژوهش حاضر به بررسی تغییرات ترس از سقوط و کیفیت زندگی پس از انجام برنامه حرکتی ویژه در بیماران پارکینسونی می­ پردازد.

مواد و روش­ ها: در این کارآزمایی بالینی 44 نفر از بیماران پارکینسونی کلینیک­ های نورولوژی شهرستان کاشان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و با اخذ رضایت­ نامه به­ طور تصادفی در سه گروه؛ تمرین با فوم، تمرین بدون فوم و کنترل تقسیم شدند. برنامه تمرینی ده هفت ه­ای برای گروه­ های آزمون اجرا گردید. در مراحل پیش ­آزمون، پس­ آزمون و پیگیری یک ماه بعد متغیرهای ترس از سقوط و کیفیت زندگی سنجش شد.

نتایج: میانگین­ ترس از سقوط و کیفیت زندگی در مراحل ارزیابی بیماران پارکینسونی بهبود معنی­ داری نشان داد و نتایج ترس از سقوط در گروه آزمون با فوم از 6/44±42/00 به 6/41±26/87 و در گروه آزمون بدون فوم از 5/61±43/21 به 3/66±40/07 تغییر یافت. نتایج کیفیت زندگی در گروه آزمون با فوم از 15/53±114/20 به 12/03±154/33 و در گروه آزمون بدون فوم از 10/86±115/36 به 13/44±141/36 تغییر یافت.

نتیجه­ گیری: بیماران پارکینسونی تحت تأثیر تمرینات ورزشی عملکردی بر سطح ناپایدار از عملکرد حرکتی بهتری برخوردار شده و به سمت الگوهای کنترلی ورزیده­ تر و باثبات­ تر برای پیشگیری از سقوط پیشرفت می­ کنند.