بررسی تاثیر تزریق آتروپین وریدی بر منحنی فریدمن در خانم های شکم اول در مرحله فعال زایمان

Abstract

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت کاهش مرحله فعال زایمان و پیشبرد افاسمان سرویکس در این مطالعه تاثیر آتروپین وریدی را در دو نکته ذکر شده در خانم­های شکم اول در مرحله فعال زایمان مراجعه­کننده به بیمارستان شهید صدوقی یزد در سال 85-1384 مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش­ها: در این مطالعه Randomized Controlled Trial ، 200 زن حامله شکم اول به صورت تصادفی یک در میان در دو گروه 100 نفری که شامل افراد با دریافت آتروپین (گروه مورد) و افراد با دریافت دارونما (گروه شاهد) قرار گرفتند. در مرحله فعال زایمان به گروه مورد، cc 1 آتروپین وریدی و به گروه شاهد دارونما همان حجم تزریق گردید. در نهایت تاثیر آتروپین را بر روی منحنی فریدمن و پیشرفت زایمان و مدت زمان زایمان و وضعیت دیلاتاسیون و افاسمان سرویکس بررسی شد. آنالیز آماری با استفاده از آزمون­های آماری t-test ، c 2 و Fisher exact test صورت گرفت. نتایج: میانگین مدت زمان مرحله فعال زایمان برحسب ساعت در گروه مورد، 05/2 ساعت و در گروه شاهد، 39/2 ساعت بود. (001 p< ) همچنین میانگین مدت زمان زایمان بر حسب ساعت در گروه مورد، 96/4 ساعت و در گروه شاهد، 12/6 ساعت می‌باشد. سزارین در گروه مورد 3% و در گروه شاهد 9% بود. عوارض از جمله عبارت بود از خشکی دهان 49%، تاکیکاردی 29% و احتباس ادراری 1% افراد و 21% افراد گروه دریافت­کننده­ی آتروپین عارضه­ای نشان نداده­اند. نتیجه­گیری: استفاده از آتروپین وریدی در مرحله فعال زایمان، این مرحله را کو­تاه­تر و میزان سزارین را کاهش می­دهد. با توجه به عوارض بسیار ناچیز آتروپین وریدی و تاثیر آن در مرحله فعال زایمان در منظم کردن انقباضات و پیشرفت بهتر زایمان، تزریق وریدی آن در خانم­های حامله در مرحله فعال زایمان توصیه می­شود.