نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorجمالی, حسنfa_IR
dc.contributor.authorحیدری, ا‍ژدرfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T22:30:48Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T22:30:48Z
dc.date.available1399-08-23T22:30:48Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T22:30:48Z
dc.date.issued2019-05-01en_US
dc.date.issued1398-02-11fa_IR
dc.identifier.citationجمالی, حسن, حیدری, ا‍ژدر. (1398). اثر تجویز حادّ دکسترومتورفان، کوئینیدین و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین بر آستانه تشنجات کلونیک و تونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری. دوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيض, 23(3), 231-240.fa_IR
dc.identifier.issn1029-7855
dc.identifier.issn2008-9821
dc.identifier.urihttp://feyz.kaums.ac.ir/article-1-3818-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/644862
dc.description.abstractسابقه و هدف: دکسترومتورفان به­ عنوان یک ضدّ­سرفه غیراپیوئیدی، اثرات حفاظت عصبی دارد. ترکیب دکسترومتورفان با کوئینیدین، متابولیزه­شدن سریع دکسترومتورفان به دکستروفان را کاهش می ­دهد. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر تجویز حادّ دکسترومتورفان، کوئینیدین و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین بر آستانه تشنجات کلونیک و تونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوری می‌باشد. مواد و روش ­ها: در مجموع، 84 سر از موش ­های سوری نر نژاد NMRI (25-20 گرم، 7 سر موش در هر گروه) در این مطالعه استفاده شدند. غلظت­ های مختلف دکسترومتورفان (5، 10، 25 و 50 میلی ­گرم بر کیلوگرم)، کوئینیدین (10، 20 و 30 میلی­ گرم بر کیلوگرم) و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین (20/5، 20/10، 20/25 و 20/50 میلی­ گرم بر کیلوگرم) 30 دقیقه قبل از القای تشنج به ­صورت داخل‌صفاقی تجویز شدند. از انفوزیون داخل‌وریدی PTZ برای القای تشنج استفاده شد و مدت زمان وقوع کلونوس عمومی و کشیدگی تونیک اندام عقبی، ثبت و به دوز آستانه تشنج تبدیل شد. نتایج: غلظت 30 میلی­ گرم بر کیلوگرم کوئینیدین آستانه تشنج تونیک را به ­صورت معنی­ داری افزایش داد (0/05<P). غلظت­ های 25 و 50 میلی­ گرم بر کیلوگرم دکسترومتورفان آستانه تشنج کلونیک (0/05<P) و تونیک (0/001<P) را به صورت معنی­ داری افزایش دادند. غلظت 50/20 دکسترومتورفان/ کوئینیدین آستانه تشنج کلونیک و تونیک را در مقایسه با گروه دکسترومتورفان کاهش داد (0/001<P).   نتیجه­ گیری: نتایج نشان داد که اثر متفاوت دکسترومتورفان بر آستانه تشنج کلونیک و تونیک ممکن است به ­خاطر تفاوت در حساسیت مغز قدامی و مغز خلفی نسبت به دکسترومتورفان باشد. همچنین کاهش اثر دکسترومتورفان در حضور کوئینیدین ممکن است به ­خاطر تغییر در متابولیسم دکسترومتورفان باشد. fa_IR
dc.format.extent271
dc.format.mimetypeapplication/pdf
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی کاشانfa_IR
dc.relation.ispartofدوماه نامه علمي ـ پژوهشي فيضfa_IR
dc.relation.ispartofFeyz Journal of Kashan University of Medical Sciencesen_US
dc.subjectدکسترومتورفانfa_IR
dc.subjectکوئینیدینfa_IR
dc.subjectپنتیلن تترازولfa_IR
dc.subjectتشنجfa_IR
dc.subjectموش سوریfa_IR
dc.subjectmedicinefa_IR
dc.subjectparaclinicfa_IR
dc.titleاثر تجویز حادّ دکسترومتورفان، کوئینیدین و ترکیب دکسترومتورفان/ کوئینیدین بر آستانه تشنجات کلونیک و تونیک ناشی از پنتیلن تترازول (PTZ) در موش سوریfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentکمیته تحقیقات فیزیولوژی، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایرانfa_IR
dc.contributor.departmentمرکز تحقیقات فیزیولوژی، پژوهشکده علوم پایه، دانشگاه علوم پزشکی کاشان، کاشان، ایرانfa_IR
dc.citation.volume23
dc.citation.issue3
dc.citation.spage231
dc.citation.epage240


فایل‌های این مورد

Thumbnail

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد