ارزیابی میزان موفقیت دیلاتاسیون با بالن در آشالازی کودکان

Abstract

مقدمه: آشالازی اختلال عصبی اسفنکتر تحتانی مری است که سبب عدم پریستا لس یسم در مری و بازشدن کامل این اسفنکتر می ‌ شود. روش ‌ه ای معمول برای درمان آشالازی شامل: درمان دارویی: تزریق بوتولیسم ، دیلاتاسیون با بالن و جراحی که می ‌ باشد. در بزرگسالان دیلاتاسیون با بالن به عنوان اولین قدم درمانی به خوبی شناخته شده است . در کودکان نیز مطالعات متعدد ولی محدودتری صورت گرفته که اثربخشی آن را نشان می ‌د هد و بسیاری از مراکز معتبر به عنوان اولین راه درمانی در آشالازی کودکان از آن استفاده می ‌ کنند . لذا بر آن شدیم که روش درمانی دیلاتاسیون با بالن را در آشالازی کودکان ایرانی جهت بررسی میزان اثر بخشی آن به انجام برسانیم و مطالعه ‌ ای در این زمینه به عنوان پایه در داخل کشور داشته باشیم. روش‌کار: 25 کودک (12 پسر و 13 دختر) ، از 5/4 ماهگی تا 14 سالگی با میانگین سنی و انحراف معیار ( 61/4 ± 52/9 سال) مبتلا به آشالازی که در سال ‌ های 1382 - 1376 در دو مرکز بیمارستانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران ، تحت درمان با روش دیلاتاسیون با بالن ‌ های TTS و مخصوص آشالازی rigiflex (با توجه به سن) زیر دید مستقیم آندوسکوپی قرار گرفتند ، وارد مطالعه شدند. این بیماران به فواصل 1 و 2 و سپس هر 6 ماه یکبار و به مدت تقریبی 7/36 ماه از نظر علایم بالینی پیگیری شدند که در صورت عود علا ی م از اندازه ‌ های بالاتر بالن جهت درمان استفاده شده است. بهبودی در کودکان بالا ی 5 سال عبارت بود از: جمع امتیازات جدول علا ی م بالینی بعد از درمان به قبل از درمان کمتر از 50% و عود به نسبت بیش از 50% و در شیرخواران و کودکان کمتر از 5 سال عبارت بود از: عدم استفراغ ، بهبودی اتساع مری و حرکات LES با دم و بازدم و عدم وجود ازوفاژیت در آندوسکوپی. تمامی بیماران در مدت دیلاتاسیون و به مدت 6 ساعت پس از از نظر هرگونه عوارض جانبی (به خصوص خونریزی و پرفوراسیون) تحت نظر بودند . در این مطالعه کودکانی که اعمال جراحی قبلی بر روی مری داشتند از مطالعه حذف شدند. نتایج: در این تحقیق 39 بار دیلاتاسیون برای 25 بیمار انجام شد (56/1 بار بریا هر بیمار) که 48% (12) بیماران یکبار ، 48% دوبار و یک بیمار 3 بار مورد دیلاتاسیون قرار گرفتند. یک بیمار (4%) پس از دوبار دیلاتاسیون باز هم دچار عود علایم شده که به دلیل عدم رضایت ولی به اقدام مجدد به عنوان شکست درمانی در نظر گرفته شده و توصیه به جراحی شد. در این مطالعه 5 کودک زیر 5 سال وجود داشت که همگی (100%) پس از درمان بهبودی یافته و تا اتمام پیگیری مشکلی نداشتند. درکل 96% بیماران پاسخ به درمان داشته ‌ اند که براساس جدول vantrappen 64% پاسخ درمانی عالی ، 8% پاسخ خوب و 24% پاسخ متوسط داده بودند. در طول مطالعه هیچگونه عارضه جانبی جدی ناشی از دیلاتاسیون مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: دیلاتاسیون با بالن جهت درمان آشالازی کودکان بسیار م ؤ ثر و مطمئن می ‌ باشد که تا چندین نوبت قابل انجام است ، لذا به عنوان اولین اقدام درمانی در اینگونه کودکان وزیر دید مستقیم آندوسکوپی و به صورت سرپایی توصیه می ‌ شود.