اثر روش پرداخت در بازار برق ایران بر کارایی تولید در چاچوب مدل‌های عامل محور

Abstract

از بارزترین مشخصات بازار برق در کشور ما شیوه پرداخت به ازای پیشنهاد به برندگان بازار می‌باشد. این در حالی است که در اکثر کشورها از شیوه پرداخت یکنواخت جهت تسویه بازار استفاده می‌شود. در این مقاله به مقایسه تأثیر این دو شیوه بر بهره‌وری و کارایی صنعت برق در بخش تولید پرداخته می‌شود. برای بررسی دقیق‌تر، مدل در سه ساعت کم باری، بارعادی، پیک و سالانه طراحی می‌گردد. بدین منظور با کمک روش Q-Learning که زیر مجموعه مدل‌های عامل محور است مدل بازار برق ایران با تمام ویژگی‌های آن و محدود به نیروگاه‌های برق خراسان با دو شیوه مختلف شبیه سازی شده و بهره وری در دو سناریو باهم مقایسه می‌گردد. نتایج بیانگرآن است که روش پرداخت یکنواخت منجر به استفاده از نیروگاه‌های با کارایی بالاتر جهت تامین برق می‌گردد. بنابراین در این روش قیمت تمام شده برق کمتر از روش پرداخت به ازای پیشنهاد خواهد بود.