بررسی تأثیر روش های سنکرون سازی بر پایداری سیستم‌های فتوولتائیک متصل به شبکه

Abstract

چکیده: با توجه به استفاده روزافزون از ریزشبکه­ها، بررسی پایداری آنها از اهمیت ویژه­ای برخوردار است. یکی از معایب منابع تولید پراکنده مبتنی بر اینورتر نسبت به ژنراتور سنکرون این است که برای اتصال به شبکه، نیاز به داشتن اطلاعات فرکانس و فاز در نقطه اتصال به شبکه در هر لحظه می­باشد که این کار با استفاده از روش­های سنکرون­سازی انجام می­شود. در این مقاله به بررسی تأثیر روش­های مختلف سنکرون­سازی شامل روش­های SRF-PLL، اینرسی مجازی و K ثابت بر پایداری اینورترهای متصل به شبکه پرداخته شده است. با توجه به اینکه عواملی نظیر هارمونیک­ها، توالی منفی ولتاژ شبکه، افزایش امپدانس شبکه، تغییرات فرکانس شبکه و تغییرات شدت تابش خورشید از دلایل ناپایداری هستند، یک سناریو کلی شامل این عوامل برای تعیین کمترین مقدار خازن لینک DC با حفظ پایداری سیستم در هر یک از روش­های سنکرون­سازی تعریف شده است. تعیین کمترین مقدار خازن لینک DC برای حفظ پایداری سیستم بصورت یک مسئله بهینه­سازی تعریف شده که با استفاده از الگوریتم بهینه­سازی ازدحام ذرات حل شده و پایداری سیستم با آنالیز مقادیر ویژه بررسی شده است.