نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorمظاهریون, مریمfa_IR
dc.contributor.authorحسین‌زاده, محمدجوادfa_IR
dc.contributor.authorگلستان, بفنشهfa_IR
dc.contributor.authorواشقانی فراهانی, علیfa_IR
dc.contributor.authorنجم‌افشار, اعظمfa_IR
dc.contributor.authorرضوان, نداfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:43:15Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:43:15Z
dc.date.available1399-08-23T16:43:15Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:43:15Z
dc.date.issued2010-05-01en_US
dc.date.issued1389-02-11fa_IR
dc.identifier.citationمظاهریون, مریم, حسین‌زاده, محمدجواد, گلستان, بفنشه, واشقانی فراهانی, علی, نجم‌افشار, اعظم, رضوان, ندا. (1389). بررسی همراهی انفارکتوس میوکارد با سطح خونی ویسفاتین و ارتباط آن با پروفایل چربی، قند و متغیرهای تن سنجی. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 9(2), 72-80.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-184-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/623093
dc.description.abstractمقدمه: ویسفاتین به عنوان یک آدیپوسیتوکین جدید شناسایی شده است و در مطالعات اخیر نشان داده شده که این آدیپوسیتوکین دارای خاصیت پیش التهابی می‌باشد. از آنجایی که جنبه‌های بالینی ویسفاتین در بیماری‌های قلبی- عروقی  کمتر مورد توجه قرار گرفته است، لذا در مطالعه حاضر سعی شده با اندازه‌گیری سطح ویسفاتین در سرم بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد، همراهی این آدیپوکین با انفارکتوس میوکارد بررسی شود. روش‌ها: مطالعه حاضر به صورت مقطعی بر روی 47 بیمار65-40 سال مراجعه کننده به مرکز قلب تهران با تشخیص انفارکتوس میوکارد انجام گرفت. 47 نفراز افراد غیر مبتلا و سالم  به روش Frequency Matched Selection انتخاب شدند. از بیماران در حالت 10-12 ساعت ناشتایی و با رعایت حداکثر 8 ساعت پس از بروز علایم حاد انفارکتوس میوکارد،10سی‌سی خون دریافت شد. ارزیابی‌های آزمایشگاهی شامل FBG، پروفایل چربی و غلظت ویسفاتین، در حالت ناشتا برای کلیه افراد انجام شد. با استفاده از اندازه‌گیری‌های تن‌سنجی، BMI و WHR محاسبه شد. یافته‌ها: میزان ویسفاتین سرم در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد به طور معنی‌داری در مقایسه با گروه کنترل بالاتر بود (به ترتیب ng/ml2/1±13 وng/ml3/0±6، 001/0P=). بین میزان ویسفاتین سرم با متغیرهای اندازه‌گیری شده ارتباط آماری معنی‌داری مشاهده نشد. نتیجه‌گیری: میزان ویسفاتین پلاسما به طور معنی‌داری در بیماران مبتلا به انفارکتوس میوکارد افزایش می‌یابد. یافته‌های مطالعه حاضر پیشنهاد می‌کند که میزان ویسفاتین می‌تواند به منظور پیش‌بینی احتمال خطر انفارکتوس میوکارد  مفید باشد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectانفارکتوس میوکاردfa_IR
dc.subjectآترواسکلروزfa_IR
dc.subjectویسفاتینfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleبررسی همراهی انفارکتوس میوکارد با سطح خونی ویسفاتین و ارتباط آن با پروفایل چربی، قند و متغیرهای تن سنجیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue2
dc.citation.spage72
dc.citation.epage80


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد