| dc.contributor.author | ولی زاده, مجید | fa_IR |
| dc.contributor.author | فرهمند, ناصر | fa_IR |
| dc.contributor.author | موسوی نسب, سید نورالدین | fa_IR |
| dc.contributor.author | طباطبائی ملاذی, عذرا | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 1399-08-23T16:42:54Z | fa_IR |
| dc.date.accessioned | 2020-11-13T16:42:54Z | |
| dc.date.available | 1399-08-23T16:42:54Z | fa_IR |
| dc.date.available | 2020-11-13T16:42:54Z | |
| dc.date.issued | 2009-01-01 | en_US |
| dc.date.issued | 1387-10-12 | fa_IR |
| dc.identifier.citation | ولی زاده, مجید, فرهمند, ناصر, موسوی نسب, سید نورالدین, طباطبائی ملاذی, عذرا. (1387). تعیین ارزش آزمون غلظت آلبومین به کراتینین در نمونه منفرد صبحگاهی در مقایسه با آزمون دفع آلبومین در ادرار 24 ساعته برای تعیین میکروآلبومینوری در بیماران دیابتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 8(2), 123-130. | fa_IR |
| dc.identifier.issn | 2345-4008 | |
| dc.identifier.issn | 2345-4016 | |
| dc.identifier.uri | http://ijdld.tums.ac.ir/article-1-237-fa.html | |
| dc.identifier.uri | https://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/623043 | |
| dc.description.abstract | مقدمه : هدف از مطالعه حاضر، مقایسه نسبت آلبومین به کراتینین (ACR) در نمونه ادرار صبحگاهی با دفع آلبومین در ادرار 24 ساعته در بیماران دیابتی (با استفاده از کیت‌های رایج مورد استفاده در کشور) ، همچنین تعیین همبستگی بین این دو روش و نیز تعیین میزان روز به روز ACR می‌باشد. روش‌ها : در این مطالعه مقطعی در سال 1384 در شهر زنجان ، یک نمونه ادرار 24 ساعته و 2 نمونه منفرد صبحگاهی برای سنجش آلبومین به روش ایمنوتوربیدیمتری در 201 بیمار سرپایی مبتلا به دیابت نوع 2 ارزیابی شد. ضریب همبستگی ACR در نمونه‌های منفرد در مقایسه با آلبومین دفعی ادرار24 ساعته با آزمون آماری همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون و نیز عملکرد تشخیصی آن در تشخیص میکروآلبومینوری تعیین شد. یافته‌ها : 51 نفر از 201 بیمار (4/25%) میکرو و 8 نفر (4%) ماکروآلبومینوری داشتند. ضریب همبستگی نسبت آلبومین به کراتینین حداکثر 81/0 (0001/0 < P) و معادله رگرسیون در بهترین شرایط: 526/8 + (ACR روز دوم 891/0) = آلبومین دفعی ادرار 24 ساعته، بدست آمد. ضریب همبستگی در بیماران میکروآلبومینوریک فقط درمورد ACR روز دوم(50/ 0) از لحاظ آماری معنی دار بود. در صورت استفاده از Cut-off معمول 30 میلی گرم بر گرم برای ACR دوم ، مقادیر حساسیت و ویژگی100 %و 8/93 % برای بیماران با سن کمتر از 40 سال(19 نفر) و 9/47% و3/83% برای بیماران 40 سال و بالاتر (182 نفر) بدست آمد. نتیجه گیری: به نظر می‌رسدتا زمان ارزیابی بیشتر کیت های آزمایشگاهی در دسترس، آزمون نسبت آلبومین به کراتی نین در نمونه ادرار صبحگاهی، جایگزین قابل قبولی برای اندازه گیری آلبومین ادرار 24 ساعته به منظور تشخیص میکروآلبومینوری در بیماران دیابتی در ایران نمی‌باشد. | fa_IR |
| dc.language | فارسی | |
| dc.language.iso | fa_IR | |
| dc.publisher | دانشگاه علوم پزشکی تهران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | مجله دیابت و متابولیسم ایران | fa_IR |
| dc.relation.ispartof | Iranian Journal of Diabetes and Lipid Disorders | en_US |
| dc.subject | نفروپاتی دیابتی | fa_IR |
| dc.subject | میکروآلبومینوری | fa_IR |
| dc.subject | نسبت آلبومین به کراتی نین | fa_IR |
| dc.subject | آلبومین ادرار 24 ساعته | fa_IR |
| dc.subject | عمومى | fa_IR |
| dc.title | تعیین ارزش آزمون غلظت آلبومین به کراتینین در نمونه منفرد صبحگاهی در مقایسه با آزمون دفع آلبومین در ادرار 24 ساعته برای تعیین میکروآلبومینوری در بیماران دیابتی | fa_IR |
| dc.type | Text | en_US |
| dc.type | پژوهشي | fa_IR |
| dc.citation.volume | 8 | |
| dc.citation.issue | 2 | |
| dc.citation.spage | 123 | |
| dc.citation.epage | 130 | |
