نمایش مختصر رکورد

مروری بر گلایکه شدن پروتئین‌ها؛ نگاهی بر ترمودینامیک و تشکیل ساختار فیبریلی در آلبومین سرم انسانی

dc.contributor.authorموسوی موحدی, علی اکبرfa_IR
dc.contributor.authorحبیبی رضایی, مهرانfa_IR
dc.contributor.authorبهلولی, موسیfa_IR
dc.contributor.authorستار احمدی, نغمهfa_IR
dc.contributor.authorمحمدی نژاد, احمدfa_IR
dc.contributor.authorامانلو, مسعودfa_IR
dc.contributor.authorتقوی, فرشتهfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:42:46Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:42:47Z
dc.date.available1399-08-23T16:42:46Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:42:47Z
dc.date.issued2012-01-01en_US
dc.date.issued1390-10-11fa_IR
dc.identifier.citationموسوی موحدی, علی اکبر, حبیبی رضایی, مهران, بهلولی, موسی, ستار احمدی, نغمه, محمدی نژاد, احمد, امانلو, مسعود, تقوی, فرشته. (1390). مروری بر گلایکه شدن پروتئین‌ها؛ نگاهی بر ترمودینامیک و تشکیل ساختار فیبریلی در آلبومین سرم انسانی. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 11(1), 1-13.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-68-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/623028
dc.description.abstractمجاورت زمان دار  قندها با پروتئین‌ها باعث گلایکه شدن غیر آنزیمی شده و موجب ایجاد تغییرات ساختاری و عملکردی در پروتئین‌ها می‌شود. فرایند گلایکه شده پروتئین‌ها به بروز اختلالات زیادی از جمله بیماری‌های عصبی، کبدی، کلیوی و نیز پیری منجر می‌شود؛ به همین سبب تجمعات پروتئینی غیر محلول ناشی از فرایند گلایکه شدن، از نشانه‌های تشخیصی بیماری‌های مربوط محسوب می‌گردد. در این مقاله، تغییرات ساختاری ایجاد شده در آلبومین سرم انسانی در اثر گلایکه شدن با استفاده از روش‌های گوناگون مانند گرماسنجی روبش دمایی (DSC)، طیف سنجی‌های مرئی و نامرئی؛ دورنگ نمایی چرخشی (CD) و فلورسانس مورد مطالعه قرار گرفته است. اتصال گلوکز با آلبومین سرم انسانی باعث بروز تغییر در ساختارهای دوم و سوم و ایجاد دمین‌های انرژتیک جدید به صورت وابسته به غلظت گلوکز می‌گردد. در صورت مجاورت آلبومین سرم انسانی با گلوکز و سایر قندها در مدت‌های طولانی (20 هفته)، به مرور مقدار مارپیچ‌های آلفا کاهش یافته و صفحات بتا افزایش می‌یابد. این فرایند در نهایت منجر به شکل‌گیری ساختارهای شبه آمیلوئیدی و فیبریلی می‌شود که توسط میکروسکوب الکترونی مورد عکسبرداری قرار گرفته است. در میان قندها، ریبوز بیشترین اثر و گلوکز کمترین اثر را در فیبریل‌زایی ایفا می‌نمایند.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectگلایکه شدنfa_IR
dc.subjectدمین انرژتیکfa_IR
dc.subjectآلبومین سرم انسانیfa_IR
dc.subjectآمیلوئیدfa_IR
dc.subjectگرماسنجی روبش دماییfa_IR
dc.subjectفیبریل شدنfa_IR
dc.subjectکاهش کشش سطحیfa_IR
dc.subjectواسرشتگیfa_IR
dc.subjectمیکروسکوب الکترونیfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleمروری بر گلایکه شدن پروتئین‌ها؛ نگاهی بر ترمودینامیک و تشکیل ساختار فیبریلی در آلبومین سرم انسانیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume11
dc.citation.issue1
dc.citation.spage1
dc.citation.epage13


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد