نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorگلعلی‌پور, محمد جعفرfa_IR
dc.contributor.authorمحمد غراوی, انهfa_IR
dc.contributor.authorغفاری, ثریاfa_IR
dc.contributor.authorآذرهوش, رامینfa_IR
dc.contributor.authorافشار, محمدfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:40:28Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:40:28Z
dc.date.available1399-08-23T16:40:28Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:40:28Z
dc.date.issued2010-08-01en_US
dc.date.issued1389-05-10fa_IR
dc.identifier.citationگلعلی‌پور, محمد جعفر, محمد غراوی, انه, غفاری, ثریا, آذرهوش, رامین, افشار, محمد. (1389). اثر عصاره هیدروالکلی برگ گیاه گزنه (Urtica dioica) بر ساختار هیستولوژیکی کلیه در موش‌های صحرایی دیابتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 9(3), 218-226.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-165-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/622708
dc.description.abstractمقدمه: از علل مهم مرگ و میر افراد دیابتی، عوارض کلیوی دیابت می‌باشد. مطالعات قبلی نشان داده‌اند که هیپرگلیسمی سبب تغییرات هیستولوژیکی و مورفومتریک در کلیه می‌شود. این مطالعه به منظور بررسی اثر درمانی عصاره هیدروالکلی برگ گیاه گزنه (Urtica dioica) بر تغییرات هیستولوژیک و مورفومتریک کلیه در موش‌های صحرایی دیابتی شده با استرپتوزوتوسین انجام شد.روش‌ها: در این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی نر ویستار به سه گروه شاهد، دیابتی و درمانی تقسیم شدند. دیابت با تزریق داخل صفاقی استرپتوزتوسین (mg/kg80) در موش‌های گروه دیابتی و درمانی القا شد. در گروه درمانی، پس از دیابتی شدن موش‌ها با استرپتوزتوسین، به مدت چهار هفته عصاره هیدروالکلی برگ گیاه گزنه (day/mg/kg100) از طریق تزریق داخل صفاقی داده شد. در پایان هفته پنجم، پس از انجام آزمایش ها، کلیه حیوانات در محلول بافر فرمالین فیکس و رنگ‌آمیزی گردید. آنالیز آماری مربوط به داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS و آزمون آماری آنالیز واریانس یکطرفه  انجام گرفت.یافته‌ها: میانگین گلوگز خون در پایان هفته پنجم در گروه کنترل، دیابتیک و درمانی به ترتیب 4/99 ، 7/454 و 4/447 تعیین شد که در گروه درمانی در مقایسه با گروه دیابتی، تغییری نداشت. نسبت وزن کلیه به وزن بدن در گروه شاهد، دیابتی و درمانی به ترتیب 42/0 ، 51/0 و 67/0 بدست آمد (05/0 < P). مساحت گلومرول در گروه شاهد، دیابتیک و درمانی به ترتیب 3/1335 ، 8/1441 و 59/1477 میکرومتر مربع تعیین گردید. قطر گلومرول‌ها در گروه دیابتی 2/162 میکرومتر نسبت به گروه‌های شاهد (1/156) و درمانی(08/154) افزایش یافت. قطر لوله‌های نزدیک در گروه شاهد و دیابتی و درمانی به ترتیب 37/14، 26/15 و 47/16 میکرومتر تعیین گردید. قطر لوله‌های نزدیک در گروه دیابتیک و درمانی نسبت به گروه شاهد افزایش یافت. نسبت وزن کلیه به بدن، مساحت و قطر گلومرول‌ها، لوله‌های دور و نزدیک در گروه‌های دیابتی و درمانی نسبت به گروه کنترل افزایش داشت. در گروه دیابتی، یافته‌های آسیب شناسی به نفع گلومرولو اسکلروز بود. ساختار کلیه در گروه درمانی مانند گروه دیابتی بود و یافته‌های آسیب شناسی به نفع گلومرولو اسکلروز بود.نتیجه‌گیری: این مطالعه نشان داد که تجویز عصاره هیدروالکلی برگ گیاه گزنه، پس از القای دیابت، تأثیری بر شاخص‌های مورفومتریک و هیستوپاتولوژیک نسج کلیه در اثر دیابت ندارد.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectگزنهfa_IR
dc.subjectدیابتfa_IR
dc.subjectکلیهfa_IR
dc.subjectمورفومتریfa_IR
dc.subjectموش صحراییfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleاثر عصاره هیدروالکلی برگ گیاه گزنه (Urtica dioica) بر ساختار هیستولوژیکی کلیه در موش‌های صحرایی دیابتیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume9
dc.citation.issue3
dc.citation.spage218
dc.citation.epage226


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد