نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorسوری, رحمانfa_IR
dc.contributor.authorخسروی, نیکوfa_IR
dc.contributor.authorجعفرپور, شقایقfa_IR
dc.contributor.authorرمضان خانی, اعظمfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:40:27Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:40:27Z
dc.date.available1399-08-23T16:40:27Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:40:27Z
dc.date.issued2017-01-01en_US
dc.date.issued1395-10-12fa_IR
dc.identifier.citationسوری, رحمان, خسروی, نیکو, جعفرپور, شقایق, رمضان خانی, اعظم. (1395). تأثیر فعالیت ورزشی هوازی و محدودیت کالریک بر سطوح سرمی کمرین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دو. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 16(2), 111-120.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5522-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/622705
dc.description.abstractمقدمه: التهاب نقش مهمی در فرایندهای مقاومت به انسولین ایفا می‌کند و به‌نظر می‌رسد واسطه‌های شیمیایی مانند کمرین در مقاومت به انسولین نقش محوری دارند. هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه‌ی آثار فعالیت هوازی و محدودیت کالریک بر سطوح سرمی کمرین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان دیابتی نوع دو می‌باشد. روش‌ها: در این مطالعه‌ی نیمه‌تجربی، 30 نفر از زنان مبتلا به دیابت نوع دو (میانگین سن 4/٥±3/49 سال؛ وزن3/7±8/٧8 کیلوگرم) در این پژوهش شرکت نمودند و به‌طور تصادفی به سه گروه محدودیت کالریک (گروه تجربی١)، فعالیت هوازی به‌همراه محدودیت کالریک (گروه تجربی٢) و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی ١ از یک رژیم غذایی با ٢٥% محدودیت کالریک به‌مدت 12 هفته استفاده نمودند. آزمودنی‌های گروه تجربی ٢ نیز از یک برنامه‌ی تمرینی شامل فعالیت هوازی و دویدن بر روی تردمیل و 50% محدودیت کالریک برنامه‌ی رژیم غذایی گروه تجربی ١ به‌صورت ترکیبی استفاده نمودند (٥/١٢% افزایش هزینه‌ی انرژی و ٥/١٢% محدودیت کالریک). قبل و پس از 12 هفته، خونگیری به‌منظور اندازگیری کمرین، اینترلوکین 6، گلوکز و انسولین انجام شد. داده‌ها با استفاده از آزمون آماری تی زوجی و آنالیز واریانس یک‌طرفه در سطح معناداری (٠٥/٠P<) تجزیه و تحلیل شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که نمایه‌ی توده‌ی بدنی (BMI)، نسبت دور کمر به دور لگن (WHR)، شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) و اینترلوکین6 در همه‌ی گروه‌های تجربی کاهش معناداری داشت (٠٥/٠P<). نتایج حاکی از کاهش معنادار سطوح کمرین در گروه‌های تجربی ١ (٠01/٠P=) و ٢ بود (٠01/٠P=). بین تغییرات کمرین با تغییرات BMI، HOMA-IR، WHR و اینترلوکین6، همبستگی معناداری مشاهده گردید (٠٥/٠P<). نتیجه‌گیری: با توجه به رابطه‌ی کمرین با مقاومت به انسولین و نیز تأثیرپذیری آن‌ها از تمرین هوازی و محدودیت کالریک، ممکن است، کاهش سطوح آن نقش ویژه‌ای در کاهش مقاومت به انسولین، ایفا نماید.  fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectکمرینfa_IR
dc.subjectمحدودیت کالریکfa_IR
dc.subjectفعالیت هوازیfa_IR
dc.subjectمقاومت به انسولینfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleتأثیر فعالیت ورزشی هوازی و محدودیت کالریک بر سطوح سرمی کمرین و شاخص مقاومت به انسولین در زنان مبتلا به دیابت نوع دوfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ی تربیت بدنی و علوم ورزش دانشگاه تهرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده ی تربیت بدنی و علوم ورزش دانشگاه الزهراfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده ی تربیت بدنی و علوم ورزش دانشگاه الزهراfa_IR
dc.contributor.departmentدانشکده ی تربیت بدنی و علوم ورزش دانشگاه تهرانfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue2
dc.citation.spage111
dc.citation.epage120


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد