نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorآرین دوست, صهباfa_IR
dc.contributor.authorنظرعلی, پروانهfa_IR
dc.contributor.authorفتحی, رزیتاfa_IR
dc.contributor.authorصحبت زاده, فرشادfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:40:26Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:40:26Z
dc.date.available1399-08-23T16:40:26Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:40:26Z
dc.date.issued2017-01-01en_US
dc.date.issued1395-10-12fa_IR
dc.identifier.citationآرین دوست, صهبا, نظرعلی, پروانه, فتحی, رزیتا, صحبت زاده, فرشاد. (1395). اثر تمرین استقامتی و پلاسمای سرد بر بهبود زخم موش‌های صحرایی دیابتی. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 16(2), 95-102.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-5495-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/622703
dc.description.abstractمقدمه: دیابت با طیف گسترده‌ای از عوارض مخرب از جمله زخم پای در حال پیشرفت همراه است. زخم پای دیابتی عامل ناتوانی در بیماران دیابتی به حساب می‌آید و علی‌رغم پیشرفت‌هایی که در زمینه‌ی تشخیص و درمان دیابت انجام گرفته، تاکنون معضل پای دیابتی رفع نشده است. هدف تحقیق حاضر، بررسی اثر تمرین استقامتی و پلاسمای سرد بر بهبود زخم موش‌های صحرایی دیابتی بود. روش‌ها: بدین منظور 25 سر موش ویستار نر به 5 گروه شامل: کنترل، کنترل دیابتی، تمرین+دیابت، پلاسما+دیابت و پلاسما+تمرین+دیابت تقسیم شدند. القای دیابت با یک‌بار تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان 40 میلی‌گرم بر هر کیلوگرم وزن بدن انجام شد. ایجاد زخم با پانچ 4 میلی‌متری انجام شد. بعد از برنامه‌ی آشنایی، گروه‌های تمرینی پروتکل تمرینی شامل 60 دقیقه دویدن بر روی تردمیل با سرعت 25 متر بر دقیقه، 5 روز در هفته به‌مدت 4 هفته را انجام دادند. تابش پلاسما نیز بر روی زخم در طی 8 نوبت انجام گرفت. عکس ‌برداری از محل زخم با دوربینDino-Lite  انجام‌شد و تغییرات مساحت زخم‌ها با استفاده از نرم‌افزار Auto CAD بررسی شد. سطح معنی‌داری آماری 05/0≥P در نظر گرفته شد. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که اثر یک دوره تابش پلاسمای سرد (069/0=P) و تمرین استقامتی (061/0=P) به‌صورت جداگانه بر بهبود زخم موش‌های دیابتی معنی‌دار نشد. ولی یک دوره تمرینات استقامتی و پلاسمای سرد تواماً بر بهبود زخم موش‌های دیابتی اثر معنی‌داری دارد (001/0=P). نتیجه‌گیری: این برای اولین بار است که از تمرین استقامتی و پلاسمای سرد تواما برای بهبود زخم دیابت استفاده می‌شود و این دو با هم به‌طور قابل توجهی موجب تسریع روند بهبود زخم در موش‌های دیابتی گردید.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectتمرین استقامتیfa_IR
dc.subjectپلاسمای سرد اتمسفریfa_IR
dc.subjectزخم دیابتfa_IR
dc.subjectتخصصيfa_IR
dc.titleاثر تمرین استقامتی و پلاسمای سرد بر بهبود زخم موش‌های صحرایی دیابتیfa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه الزهراfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه الزهراfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیولوژی ورزشی، دانشکده‌ی تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.contributor.departmentگروه فیزیک اتمی و مولکولی، دانشکده‌ی علوم پایه دانشگاه مازندرانfa_IR
dc.citation.volume16
dc.citation.issue2
dc.citation.spage95
dc.citation.epage102


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد