میکروآلبومینوری وارتباط آن با عوامل خطرزا در بیماران مبتلا به دیابت نوع2 مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد

Abstract

مقدمه: دیابت یکی از مهمترین و شایعترین بیماریهای متابولیک درجهان است. شیوع دیابت درایران 5/4-6% و در جمعیت بالای 30 سال مناطق شهری یزد2/14%گزارش شده است . میکروآلبومینوری از مدتها قبل از بروز سندرم بالینی نفروپاتی دیابتی به وقوع می‌پیوندد که با تشخیص زودهنگام آن می‌توان با کنترل بهتر قند خون و به‌کاربردن داروهای مهارکننده آنزیم مبدل آنژیوتانسین و کنترل دقیق فشار خون از پیشرفت نفروپاتی دیابتی جلوگیری کرد. باتوجه به شیوع بالای دیابت در یزد و اهمیت درمان زودهنگام میکروآلبومینوری، برآن شدیم تا ارتباط میکروآلبومینوری را با طول مدت ابتلا به دیابت، سن، شاخص توده بدن، تری گلیسرید وکلسترول سرم و فشار خون بررسی کنیم.روشها: مطالعه از نوع توصیفی‌- تحلیلی است که به روش مقطعی برروی 288 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت یزد در فاصله سالهای 1382 -1381انجام شده است. بیماران به روش نمونه‌گیری متوالی انتخاب شدند. برای بیماران آزمایش میکروآلبومینوری انجام شد .یافته‌ها: در این مطالعه شیوع میکروآلبومینوری 2/14% به‌دست آمد ومشخص شدکه بین میکروآلبومینوری و فشار خون دیاستولی (003/0(P = وطول مدت ابتلا به دیابت(001/0(P = ارتباط مستقیم وجود دارد ولی میکروآلبومینوری با تری‌گلیسرید وکلسترول سرم، سن و شاخص توده بدن ارتباط معنی‌داری ندارد.نتیجه‌گیری: با توجه به نسبت بالای میکروآلبومینوری، پیشنهاد می‌شود آزمون غربالگری میکروآلبومینوری برای تمام بیماران دیابتی به‌ویژه افراد با پرفشاری خون ومدت ابتلای طولانی به دیابت انجام شود تا با درمان مناسب آن و با کنترل دقیق فشار خون از پیشرفت نفروپاتی دیابتی جلوگیری گردد.