نمایش مختصر رکورد

dc.contributor.authorشمس, بهزادfa_IR
dc.contributor.authorهاشمی پور, مهینfa_IR
dc.contributor.authorسعادت, سیدحسینfa_IR
dc.contributor.authorامامی, سیدمحمدحسنfa_IR
dc.contributor.authorعبدیزدان, زهراfa_IR
dc.contributor.authorحسن زاده, اکبرfa_IR
dc.contributor.authorخطیبی, خسروfa_IR
dc.contributor.authorحقیقی, ساسانfa_IR
dc.contributor.authorهوسپیان, سیلواfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:40:04Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:40:04Z
dc.date.available1399-08-23T16:40:04Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:40:04Z
dc.date.issued2004-05-01en_US
dc.date.issued1383-02-12fa_IR
dc.identifier.citationشمس, بهزاد, هاشمی پور, مهین, سعادت, سیدحسین, امامی, سیدمحمدحسن, عبدیزدان, زهرا, حسن زاده, اکبر, خطیبی, خسرو, حقیقی, ساسان, هوسپیان, سیلوا. (1383). فراوانی‌ نسبی‌ عفونت‌ هلیکوباکترپیلوری‌ در کودکان‌ دیابتی‌ مراجعه‌ کننده‌ به‌ مرکز تحقیقات‌ غدد و متابولیسم‌ اصفهان‌. مجله دیابت و متابولیسم ایران, 3(1), 35-40.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-453-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/622654
dc.description.abstractمقدمه: با توجه‌ به‌ حضور مجموعه‌ای‌ از عوامل‌ مختلف‌ مستعدکننده، افزایش‌ شیوع‌ عفونت‌ هلیکوباکتر پیلوری‌ در بیماران دیابتی‌ محتمل‌ به‌ نظر می‌رسد. این‌ مطالعه‌، با هدف‌ بررسی‌ شیوع‌ عفونت‌ فوق در کودکان‌ دیابتی‌ و مقایسه‌ آن‌ با گروه‌ شاهد‌ به‌ انجام‌ رسیده‌ است‌.روشها: در یک‌ مطالعه‌ مقطعی‌، تعداد 75 بیمار دیابتی‌ 2ـ18 ساله‌ و به‌ همین‌ تعداد کودک‌ غیردیابتی‌ به‌عنوان‌ گروه‌ شاهد انتخاب‌ و هر دو گروه‌ از نظر سن‌، جنس‌ و وضعیت‌ اقتصادی-‌ اجتماعی‌ همسان‌ گردیدند. سپس‌ در تمامی‌ افراد مورد مطالعه‌، IgG ضد هلیکوباکتر پیلوری اندازه‌گیری‌ و فراوانی‌ نسبی‌ عفونت‌ هلیکوباکتر پیلوری‌ بر مبنای‌ آزمون‌ مذکور، مشخص‌ گردید. در بیماران‌ دیابتی‌ با علائم‌ گوارشی‌ و سرولوژی‌ مثبت‌، آندوسکوپی‌ به‌ منظور تأیید نهایی‌ تشخیص‌ و مشخص‌ نمودن‌ موارد نیازمند درمان‌ انجام‌ شد.یافته‌ها: شیوع‌ عفونت‌ هلیکوباکتر پیلوری‌ در بیماران‌ دیابتی‌، 7/22% و در گروه‌ شاهد‌ 3/17% بود که‌ اختلاف‌ موجود، از نظر آماری‌ معنی‌دار نبود. از نظر متغیرهای‌ زمینه‌ای‌ مانند سن‌، جنس‌، سن‌ شروع‌ دیابت‌، تعداد ویزیت‌ طی شش ماهه‌ اخیر، HbA1c و نیاز به‌ انسولین‌ روزانه‌، تفاوت‌ معنی‌داری‌ بین‌ بیماران‌ دیابتی‌ آلوده‌ به‌ هلیکوباکتر پیلوری‌ و افراد غیرآلوده‌، وجود نداشت‌. علائم‌ گوارشی‌ در کودکان‌ دیابتی‌ شایع‌تر از گروه‌ شاهد‌ بود ولی‌ شیوع‌ این‌ علائم‌ در دو گروه‌ دیابتی‌ آلوده‌ و غیرآلوده‌، تفاوت‌ معنی‌داری‌ نداشت‌.نتیجه‌گیری: چنین‌ به‌ نظر می‌رسد که‌ ابتلا به‌ دیابت‌ باعث‌ افزایش‌ شیوع‌ عفونت‌ هلیکوباکتر پیلوری‌ در کودکان‌ دیابتی‌ نشده‌ است‌. با این‌ حال،‌ برای‌ تعیین‌ اثر درمان اختلال‌ یادشده‌ در بهبود کنترل‌ قند خون‌ کودکان‌ دیابتی‌ نوع‌ 1، انجام‌ مطالعات‌ بیشتر ضرورت‌ دارد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectدیابت‌ نوع‌ 1fa_IR
dc.subjectهلیکوباکتر پیلوریfa_IR
dc.subjectشیوعfa_IR
dc.subjectکودکان‌fa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleفراوانی‌ نسبی‌ عفونت‌ هلیکوباکترپیلوری‌ در کودکان‌ دیابتی‌ مراجعه‌ کننده‌ به‌ مرکز تحقیقات‌ غدد و متابولیسم‌ اصفهان‌fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume3
dc.citation.issue1
dc.citation.spage35
dc.citation.epage40


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد