نمایش مختصر رکورد

ارتباط هیپرهموسیستیینمی با شیوع عدم تحمل گلوکز و ابتلا به دیابت (مطالعه هموسیستیین تهران)

dc.contributor.authorفخرزاده, حسینfa_IR
dc.contributor.authorابراهیم پور, پانته‌آfa_IR
dc.contributor.authorپورابراهیم, رسولfa_IR
dc.contributor.authorحشمت, رامینfa_IR
dc.contributor.authorنوری, معصومهfa_IR
dc.contributor.authorشفایی, علیرضاfa_IR
dc.contributor.authorلاریجانی, باقرfa_IR
dc.date.accessioned1399-08-23T16:39:46Zfa_IR
dc.date.accessioned2020-11-13T16:39:46Z
dc.date.available1399-08-23T16:39:46Zfa_IR
dc.date.available2020-11-13T16:39:46Z
dc.date.issued2005-06-01en_US
dc.date.issued1384-03-11fa_IR
dc.identifier.citationفخرزاده, حسین, ابراهیم پور, پانته‌آ, پورابراهیم, رسول, حشمت, رامین, نوری, معصومه, شفایی, علیرضا, لاریجانی, باقر. (1384). ارتباط هیپرهموسیستیینمی با شیوع عدم تحمل گلوکز و ابتلا به دیابت (مطالعه هموسیستیین تهران). مجله دیابت و متابولیسم ایران, 4(4), 65-71.fa_IR
dc.identifier.issn‪2345-4008
dc.identifier.issn‪2345-4016
dc.identifier.urihttp://ijdld.tums.ac.ir/article-1-395-fa.html
dc.identifier.urihttps://iranjournals.nlai.ir/handle/123456789/622612
dc.description.abstractهموسیستیین یکی از عوامل خطرزای نسبتا" جدید مطرح در بیماری های قلبی- عروقی است. می دانیم که اغلب عوامل خطرزای بیماری های قلبی- عروقی و دیابت مشابه می‌باشند. با توجه به شیوع بالای دیابت در کشور ما و مشخص نبودن تأثیر این عامل در بیماری دیابت، بر آن شدیم تا مطالعه ای در این زمینه انجام دهیم.روش‌ها: این مطالعه در ساکنین 64-25 ساله منطقه 17 شهری تهران و طبق پروتکل MONICA سازمان جهانی بهداشت (WHO) انجام شد. هوموسیستیین بالاتر از 15 میکرومول در لیتر، غیرطبیعی در نظر گرفته شد. طبق معیار انجمن دیابت امریکا (2004 ADA) ، گلوکز ناشتای سرم 100 تا 125 میلی گرم در دسی لیتر به عنوان عدم تحمل گلوکز مساوی یا بیشتر از 126 به عنوان دیابت در نظر گرفته شد. یافته‌ها: 5/54% کل جمعیت دچار افزایش هموسیستیین بودند. شیوع عدم تحمل گلوکز 5/3% و شیوع دیابت 1/10% بود. شیوع عدم تحمل گلوکز و دیابت در واجدین هموسیستیین طبیعی و غیر طبیعی تفاوت معنی داری نداشت (365/0 = p). این تفاوت در هیچ‌یک از دو جنس نیز معنی دار نبوده است؛ ولی میانگین گلوکز در مبتلایان به اختلال هموسیستیین به طور معنی داری پایین تر بود (003/0 =p). نتیجه‌گیری: در مجموع یافته ها حاکی از ارتباط معکوس سطح گلوکز خون با سطح هوموسیستیین سرم بوده است. از آنجایی‌که در مورد اثر هموسیستیین به عنوان یک عامل مؤثر در ابتلا به دیابت همچنان اختلاف نظر وجود دارد؛ نیاز به تحقیقات بیشتری جهت مشخص شدن نقش واقعی هموسیستیین در این بیماری وجود دارد.fa_IR
dc.languageفارسی
dc.language.isofa_IR
dc.publisherدانشگاه علوم پزشکی تهرانfa_IR
dc.relation.ispartofمجله دیابت و متابولیسم ایرانfa_IR
dc.relation.ispartofIranian Journal of Diabetes and Lipid Disordersen_US
dc.subjectهموسیستیینfa_IR
dc.subjectعدم تحمل گلوکزfa_IR
dc.subjectگلوکزfa_IR
dc.subjectدیابتfa_IR
dc.subjectعمومىfa_IR
dc.titleارتباط هیپرهموسیستیینمی با شیوع عدم تحمل گلوکز و ابتلا به دیابت (مطالعه هموسیستیین تهران)fa_IR
dc.typeTexten_US
dc.typeپژوهشيfa_IR
dc.citation.volume4
dc.citation.issue4
dc.citation.spage65
dc.citation.epage71


فایل‌های این مورد

فایل‌هااندازهقالبمشاهده

فایلی با این مورد مرتبط نشده است.

این مورد در مجموعه‌های زیر وجود دارد:

نمایش مختصر رکورد